Ημέρες Ποδηλασίας στην Βόρεια Ιταλία 2008.

Μερικές φωτογραφίες από την επίσκεψή μου στην Ιταλία το 2008.

Εκεί νοίκιασα ένα καταπληκτικό ποδήλατο Passoni τιτανίου κλασικής γεωμετρίας από τον  Pietro Zendali | Lake Como Cycling.

Τότε ο Pietro είχε 3 ποδήλατα και τώρα αν μπείτε στο site του θα εκπλαγείτε.

Έμεινα σε ένα γραφικό ξενοδοχείο στο Cernobbio περίπου μια εβδομάδα κάνοντας κάθε μέρα 80 χλμ περίπου και περιηγήθηκα στις διαδρομές του Γύρου Λομβαρδίας και των υπολοίπων περίφημων διαδρομών του Ιταλικού Βορρά όπως η διαδρομή που τερματίζει στο διάσημο εκκλησάκι Madonna del Ghisalo, ή όπως η ανάβαση Muro di sormano κλπ.

Cernobbio

Lecco

Προς το Lecco.

Θέα λίγο πριν το Lecco.

Θέα απο τον λοφο στο Bellagio.

Madonna del Ghisalo

Προτομές των Μεγάλων Θρύλων Gino Bartali & Fausto Coppi.

Τα αφιερώματα στην εκκλησία Madonna del Ghisalo είναι τα ποδήλατα των νικητών.

Επισης οι νικητές αφιερώνουν τη=ις φανέλες τους στην Μadonna.

Κάπου ανεβαίνοντας από Onno προς Valbrona.

Περιοδικό COLNAGO

Το ψηφιακό περιοδικό της COLNAGO
απο τον Απρίλη στο site της εταιρείας.

ΚΑΛΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ.

http://colnago.com/ZOOM/ColnagoZOOM-ENG-N04-july2014.pdf

Απο το Λονδίνο στην Κάρυστο.

Αναδημοσιεύω απο το site των φίλων ποδηλατών.




Ένα εγχείρημα που ξεκινάνε στις 15 Ιουνίου 2014, 2 έμπειροι ποδηλάτες ο Μάκης Λυκούδης και ο Γεράσιμος Μαλούτας.
Οι χώρες που θα διασχίσουν κατά σειρά είναι:
ΑΓΓΛΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΕΛΒΕΤΙΑ, ΛΙΧΤΕΝΣΤΑΙΝ, ΑΥΣΤΡΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ.
Οι δύο ποδηλάτες θα διανύουν καθημερινά 200-300 χλμ. από επαρχιακές οδούς, ενώ κατά μήκος της διαδρομής θα συναντηθούν με ποδηλατικούς συλλόγους από όλη την ΕΥΡΩΠΗ, που έχουν ήδη εκδηλώσει την συμπαράστασή τους.
Οι δύο ποδηλάτες έχουν λάβει πρόσκληση και θα επισκεφτούν την αδελφοποιημένη πόλη της Kαρύστου στη Γαλλία – Tilleul στο Belfort, καθώς και την πόλη Badia Polesine στην Ιταλία, στις οποίες και θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις προς τιμήν τους.
Η προσπάθεια αυτή αποσκοπεί στην ανάδειξη της ποδηλασίας, την προβολή της χώρας μας και ειδικότερα της πόλης μας, σε ολόκληρη την ΕΥΡΩΠΗ.
Στόχος είναι να εδραιωθεί το LONDON-KARYSTOS Race, πανευρωπαϊκά και όχι μόνο.
Την προσπάθεια αυτή στηρίζει ο Μιχάλης Μεσταμπέλης, ο οποίος με την μοτοσυκλέτα του θα κάνει την ίδια διαδρομή, προσφέροντας αφιλοκερδώς υπηρεσίες σε περίπτωση ανάγκης. Θα καλύψει δε, αυτή την προσπάθεια με φωτογραφικό υλικό
Την προσπάθεια αγκαλιάζουν και στηρίζουν:
Ο Δήμος Καρύστου, o Ναυτικός Όμιλος Καρύστου, ο Τουριστικός Σύλλογος Καρύστου, ο Εμπορικός Σύλλογος Καρύστου.
Η εταιρία ρούχων BASEHIT, η AEGEAN AIRLINES, η SUPERFAST FERRIES, η Κοινοπραξία Καραβιών Ραφήνα-Μαρμαρίου, το τεχνικό γραφείο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΡΑΒΙΟΛΟΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Ε.Ε, το KARYSTOS BIKES, η αγγλική εταιρία ποδηλατικών ενδυμάτων ENDURA LTD, ο ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ Ν. ΜΑΝΩΛΗΣ Πλάκες Καρύστου, η εταιρία ACTION-COUNTRY, η εταιρία ποδηλάτων Κασιμάτης (SPECIALIZED), η εταιρία κατασκευής ποδηλατικών ρούχων Χρήστος Κοβάνης, το περιοδικό MΒike, ΧΟΒΟΛΗ ΚΑΦΕ, η Ζωοτροφική Καρύστου ΑΦΟΙ Μοσχόβη, το κατάστημα αθλητικών ειδών VITZILEOS, το τουριστικό γραφείο SET EVOIA, το ασφαλιστικό γραφείο Γεώργιος Ζαχαρόπουλος, Klimatsakis Travel, Smart Shoes Γιάννης Καραμπουρνιώτης, Kαφέ-Oυζερί Χρήστος, τυπογραφείο ΕΝΤΥΠΩΣ.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟ ΕΔΩ:
http://london-karystos.gr/el/sxetika

Να σημιώσουμε οτι τερμάτησαν στην Κάρυστο το μεσημέρι του Σαββάτου 28/6/2014.
Παιδιά πάντα με υγεία και του χρόνου ισως κάποια άλλη απόσταση.......

BikeOdyssey 2014-22 -29 Ιουνίου 2014

Φέτος ενας φίλος μας και γείτονας ,ο Κώστας Λουκόπουλος λαμβάνει μέρος στον αγώνα για ποδήλατα βουνού,που εiναι τύπου marathon.
Ενας αγώνας που γίνεται μέσα στην καρδιά της ηπειρωτικής Ελλάδος την Πίνδο και στα υπέροχα χωριά των Αγράφων.
Δείτε το αντίστοιχο site http://www.bikeodyssey.gr/el/.

Ευχόμαστε καλή επιτυχία στον Κώστα και σίγουρα ένα τερματισμό που σίγουρα μετράει σε τέτοιου είδους αγώνες.Η συμμετοχή και μόνο αποτελεί "Αθλο" για κάθε ποδηλάτη.

Να σημειώσουμε οτι ο Κώστας εχει αφιερωθεί την τελευταία δεκαετία στους συγκεκριμένους αγώνες ,αφου συνδιάζουν το εκδρομικό και το κομμάτι της αντοχής στην ποδηλασία Βουνού.Αμέτρητες επιτυχίες για τον master Λουκόπουλο επισφραγίζουν και την εμπειρία του πλέον σε όλα τα τερραίν.
Διακεκριμένος δημοσιογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά, πρόσφατα αρχισε την συνεργασία με το μηνιαίο ενθετο του Εθνους του Σαββατου Motor & ride σχετικό με την μοτοσυκλέτα και τους δύο τροχούς και έχει την επιμέλεια των αρθρων σχετικών με το ποδήλατο.Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε τα άρθρα του.

Η Campagnolo ανακοινώνει την νεα σειρα Chorus Level EPS

Η νέα σειρά της Campagnolo  η Chorus Level EPS,εγκαταλείπει το κλασικό σχέδιο με τα 5 μπράτσα στους δισκοβραχίονες μετά απο 50 και πλέον χρόνια,πρωτοκαθεδρίας στον σχεδιασμό.Ενα σχεδιασμό που ηρθε με την Σειρα record & nuovo record την δεκαετία του ΄60,που με την σειρά της αντικατέστησε την τον ατσάλινο δισκοβραχίονα valentino με τα 3 μπρατσα.

Η πανέμορφη 5 άστερη αράχνη  θα υπάρχει άγνωστο για πόσο καιρό ,αλλά ο ανταγωνισμός της Shimano που έχει ήδη προχωρήσει εδω και αρκετά χρόνια σε ανάλογη σχεδίαση(που πέραν της εξοικονόμησης βάρους )κάτι που οπως δείχνουν αναλύσεις σε H/Y και πραγματικά μοντέλα προσωμοίωσης ,επιτυγχάνεται και καλύτερη κατανομή της δύναμης που ασκεί ο ποδηλάτης.Ετσι και η νεα chorus έγινε 4 άστερη.
Το πιό σημαντικο είναι η συμβατότητα με κλασικές και semi-compact & compact διατάξεις γραναζιών.Π.χ.53/39, 52/36, 50/34
Αυτό σημαίνει οτι με ένα δισκοβραχίονα θα έχουμε τεράστιο εύρος επιλογών, απο καθαρά ανηφορίστικα πατήματα εως εντελώς σπρινταδόρικα ή χρονομετρίστικα.

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ELITE-MASTERS

 

 

Προπόνηση

Μια φορά ένας φίλος μου μου είπε: παω  μεχρι το Σούνιο και γυρίζω κάθε Κυριακη αλλα όταν ανεβαινω τον Υμηττο δεν "τραβαω" καθόλου.

Όταν λοιπον βγηκαμε μαζι μια βολτα ειδα ότι χρησιμοποιουσε εντελως λαθος γραναζια, με   βαρια  πατηματα στο ίσιωμα, πολύ  ελαφριά στην ανηφόρα, δεν  

είχε την "αίσθηση του καταλλήλου ρυθμού και γενικά αλλού "χάζευε" και αλλού "ξόδευε" δυναμεις.

Πρεπει να καταλαβουμε ότι κανοντας μονο  πολλα χιλιομετρα η λαμβανοντας μερος σε διαφορα brevet για "φορτωμα" δεν σημαινει ότι εχουμε και σωστα αποτελέσματα.

Η ποδηλασία είναι ένα δυσκολο αθλημα με πολλες επιμερους επιφορτίσεις του κεντρικού νευρικού μας συστήματος και χρειάζεται προσαρμογή στο μυικο, ψυχολογικό, στην διατροφή, στην  αναπαυση, στο stress κλπ.

 

Μιλωντας για elite-master ποδηλατες δεν πρεπει να ξεχναμε και τις άλλες δραστηριοτητες μας. Εργασια, οικογενειακες-κοινωνικες υποχρεωσεις που είναι ενταγμενες  μεσα στην υπολοιπη  ζωη μας και μας ξεχωριζουν από τους μικροτερους  σε ηλικια αθλητες που -ισως- εχουν περισσοτερο χρονο για προπονηση.

 

Θα πρεπει να θυμομαστε  ότι το ποδηλατο είναι το αθλημα των "Κυκλικων προσπαθειων". Τι σημαινει αυτό σε απλα λογια?

Τα περισσοτερα προπονητικα προγραμματα εχουν μια σταδιακη επιβαρυνση στην διαρκεια-ενταση-δυναμη-αντοχη-αναπαυση κλπ. Ξεκιναμε από μια μηδενικη βαση στο σημειο που βρισκομαστε τωρα και βαζουμε έναν στοχο. (Δεν εχει σημασια ποσο μικρος είναι ή ποσο μεγαλος στοχος) Σημασια εχει το σταδιο μηδεν.

Σταδιο (0):  αφού  κάνουμε τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις (καρδιολογικές, παθολογικές, εξετάσεις   ιστορικών  παθήσεων κλπ)αν μπορούμε κάνουμε και ένα εργομετρικο τεστ για να γνωριζουμε τις "δυνατοτητες" μας.

Το επόμενο στάδιο είναι η αυξηση κατά 10% για τον επομενο μηνα σε ολους τους τομεις που προαναφεραμε (διαρκεια-ενταση-δυναμη-αντοχη). Η αναπαυση είναι σταθερη μεταβλητη (8 ωρο οπωσδηποτε). Πχ.ξεκιναμε Νοεμβριο το Προγραμμα μας με προπονησεις 40-50 χλμ κάθε φορα. Εννοειται οτι σαν αναγνωστες του περιοδικου εχετε διαβασει σε αλλα αρθρα για το σωστο πενταλαρισμα (70-110 στρ/λεπτο), σωστο μεγεθος ποδηλατου,σωστα ρουχα,προπονηση με γκρουπ κλπ. Το στροφαρισμα είναι ένα βασικό στάδιο της προετοιμασίας μας , που σημαίνει ότι στα πρώτα μας χιλιόμετρα αποφεύγουμε τα βαριά  πατήματα και προσπαθούμε να γυρίσουμε πάνω από 90 στρ/λεπτό.

 

Τον επόμενο μήνα  βάζουμε άλλο 10 % δηλαδη αποστασεις 50-70 χλμ με μεγαλυτερες εντασεις -στροφαρισμα-διαλλειματικες -σπριντακια κλπ στις σωστες εναλλαγες.Τον μεθεπομενο μηνα προσθέτουμς αλλα ενα 10 % δηλαδη αποστάσεις 60-80 χλμ κ.ο.κ.

Μετά από 5-6 μηνες εχουμε φτασει σε μια "φορμα Χ¨" .Αναλογα τον στοχο μας Αυξανουμε ή ελλατωνουμε ή κραταμε σταθερη την συχνοτητα των προπονησεων μας. Στόχος μας είναι να βρεθουμε σε κατασταση "φορμας " για ένα επιθυμητα μεγάλο χρονικο διαστημα.Οταν εκπληρωσουμε τον στοχο μας (τρεχουμε εναν μεγαλο αγωνα -μια Σπαρτακιαδα κλπ)ελλατωνουμε την προπονηση σταδιακα παλι οπως οταν αρχισαμε με φθινουσα πορεια και κλεινουμε τον "κυκλο".

 

Στάδιο( 1):   Την άλλη χρονιά ξαναρχίζουμε πάλι το ίδιο.(τις ιατρικές εξετάσεις θα πρέπει να τις κάνουμε κανονικά κάθε χρόνο αν έχουμε περάσει τα 40 έτη ηλικίας) .

Σημείωση: τα περσυνά  χιλιόμετρα  μετρούν προσθετικά  και το σταδιο μας είναι σταδιο 1 ή  2 ανάλογα την προσπάθεια που καταβάλαμε. Είναι στο χέρι μας να διατηρούμε πάντα ένα επίπεδο φόρμας που θέλουμε(φόρμα «Χ», ή φόρμα «Ψ» ή φόρμα «Ζ») βάζοντας πάντα ένα ελάχιστο όριο προπονήσεων ανά εβδομάδα που είναι τουλάχιστον 3 φορές/ εβδομάδα. 

Βέβαια   υπάρχουν βετεράνοι που κάνουν 5-6 μέρες /εβδομάδα προπόνηση  με καταπληκτικά αποτελέσματα.

Μετά από 3-4 χρονια αν εχετε κρατησει στατιστικα (χρονους-καρδιακες συχνοτητες -θεσεις τερματισμου κλπ)θα εχετε φτασει στο σημειο 5  ή 6 ή 10!  Σιγουρα δεν θα αναγνωριζετε τον εαυτο σας.

 

Όλα αυτά είναι πολύ θεωρητικα θα πει κάποιος: εγω κανω μια ωρα ποδηλατο κάθε φορα για να ευχαριστιεμαι και μου φτανει. Πολυ ωραια θα απαντησουμε όμως μεσα στην ωρα αυτή θα συστησουμε μια ενδυναμωση του σωματος με κοιλιακους,βαρακια, ραχιαιους ,χερια, ώμους ,πλάτη κλπ..    Αν δεν μπορούμε να κανουμε αυτές τις ασκήσεις ,δεν πρέπει να παραλείπουμε τις διατάσεις. Τον πρωτο μηνα κανουμε μια 1ωρα ποδηλατο Χ 3/εβδομαδα  και 3 ή 4 μισαωρα ασκησεις εδυναμωσης.Μετα αυξανοντας τις ωρες στο ποδηλατο, μειωνουμε αντιστοιχα τις ασκησεις ενδυναμωσης κ.ο.κ. Παρατήρηση :ο ποδηλάτης κατά ένα περίεργο τρόπο δεν είναι μόνο  «πόδια». Έχει χέρια που βοηθούν στον έλεγχο, μέση που βοηθά στην ανηφόρα ,κ.α. Εκτός από την αισθητική συμμετρία και ομοιομορφία,  πετυχαίνουμε και καλυτέρα αποτελέσματα με  σημεία υποστήριξης σε περίπτωση κόπωσης και υπερβάσης ορίων σε έναν αγώνα κλπ.

 

Αν κάτι συμβεί και  για κάποιο λόγω σπάσει η συνοχή ή σταματήσουμε την προπόνηση ή αλλάξαμε τρόπο και στυλ ζωής   τότε ξαναρχίζουμε από την αρχή απλά προσαρμόζουμε το χρονικό όριο προσαρμογής ανάλογα το χρόνο διακοπής. 

Π.χ.

Αν είμαστε στον 3ο μήνα προπόνησης και διακόψαμε για 2 εβδομάδες ,όταν ξανακαβαλήσουμε δεν κάνουμε το πρόγραμμα που κάναμε την περίοδο της διακοπής ,αλλά κάνουμε το πρόγραμμα που κάναμε 2 εβδομάδες πριν και ξανά αρχίζουμε από εκεί. Κατανοητό ότι είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές και θυμόμαστε τον κανόνα «ότι αφήνεις ..σε αφήνει».Έτσι η απόδοση μας όσο ανεβαίνει με την σταδιακή προπόνηση τόσο πέφτει κιόλας με την ανάλογη διακοπή. 

 

 

Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να καταλαβουμε ότι κάνοντας ποδηλατο με καποια σειρα(Κυκλικές προσπάθειες.)εχουμε καποιο μετρο και συγκρινουμε ,τεσταρουμε τον εαυτο μας και θετουμε ρεαλιστικους στοχους προσαρμοσμενους στο στυλ ζωης που κάνουμε ,αποφεύγουμε τραυματισμούς και κατά συνεπεία κάνουμε ποδήλατο για πολλά χρονιά ,δεν βαριόμαστε και έχουμε κίνητρο να ζούμε μια ποιοτικότερη και πιο υγιεινή ζωή. Μαθαίνουμε να ακούμε το σώμα μας να  γνωρίζουμε τα όρια μας μέχρι που φτάνουμε και τι μπορούμε να κάνουμε καλυτέρα.(Αν ζυγίζουμε 90 κιλά είναι σίγουρο ότι θα έχουμε πρόβλημα στην ανηφόρα και επικεντρώνουμε την προπόνηση μας σε περισσότερο επίπεδα κομμάτια με ένα παράλληλο πρόγραμμα δίαιτας ίσως αν είμαστε υπέρβαροι κλπ. Αν είμαστε 90 κιλά αλλά είναι φυσιολογικά με το σωματοτυπο  μας ..τότε καλυτέρα να κάνουμε προπόνηση για παρκέ!)

 

Επειδή  στον κάθε τομέα υπάρχει κάποιος ειδικός για να μας συμβουλέψει θα πρέπει και μείς οι ίδιοι πρώτα να ξέρουμε τι θέλουμε και τι θέλουμε να κάνουμε. Μπορούμε  να φτιάξουμε έναν πίνακα  που μας βοηθά να έχουμε καλύτερη παρακολούθηση.

 

ΒΛ. πίνακα  1

 

Σαν παλιός αθλητής και νυν Παλαίμαχος ή Βετεράνος αν προτιμάτε έχω δει πολλούς να κάνουν λάθη προπόνηση   με προγράμματα που ξεσήκωσαν από το Ιντερνετ, που δεν έχουν εφαρμογή σε elite-master αθλητές με αποτέλεσμα μειωμένη απόδοση, κούραση  και μετεξέλιξη σε μακροχρόνιες παθήσεις.(Χονδροπαθειες, πόνοι στα γόνατα, πόνοι στην μέση, στο ισχίο κλπ).Αποτέλεσμα να κάνουμε 2-3 χρόνια ποδήλατο και μετά να πέφτουμε πάλι σε παλιούς τρόπους δραστηριότητας. τσιγάρα, ποτά, ξενύχτια ....αφού δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε ...το ποδήλατο.

 

Ελπίζω να βοήθησα με απλά λόγια να σας μεταφέρω. τα όσα  έμαθα και όσα κατάλαβα όλα αυτά τα χρονιά που κάνω ποδήλατο και να σας κάνω να το αγαπήσετε πιο πολύ.

 

 

ΠΙΝΑΚΑΣ 1

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΩΝ   2006-2007
ΗΜΕΡ/ΝΙΑ	ΣΥΝ. ΧΡΟΝΟΣ	MTB	ROAD	ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ		μέση καρδιακή συχνότητα	Πατήματα
1/11/2006	2,3		55	Βάρκιζα		135	39Χ19,17,16,15
2/11/2006	2	20		Υμηττος(ανηφορικά μονοπάτια-ανάπτυξη τεχνικής)		120
5/11/2006	1		25	4Χ 200 μ σπριντ με 39Χ16 & 4Χ200 μ σπριντ με 39Χ15		142	39Χ19,17,16,15
9/11/2006	3		60	2Χ 5 λεπτά υψηλό τέμπο & 10 λεπτά μέτριο τέμπο σε ίσιωμα		147	53Χ16 Χ 17
ΣΥΝΟΛΑ ΜΗΝΑ	8,3	20	140
ΣΥΝΟΛΟ ΧΛΜ	160

 

 

ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ 2005

Αναδημοσιεύω απο το αρχείο μου ενα κείμενο που δημοσιεύτηκε το 2006 στο M-bike και στο παλιό site της ΠΕΠΑ.
Αφιερωμένο στούς φίλους που τερματίσαμε μαζί και σε όλους που τρέχουν brevet και συμμετέχουν σε μεγάλες ποδηλατικές διαδρομές....

Σπαρτακιάδα 2005

     Άλλη μια Σπαρτακιάδα  φόρτωσε γλυκά την καμπούρα μας. Τα χιλιόμετρα σιγά- πέρασαν και η κούραση έσβησε όταν φτάσαμε  στην φιλόξενη λακωνική πρωτεύουσα. Ήταν η 17η Σπαρτακιάδα του 2005.

Ήταν άλλη μια επιτυχία της ΠΕΠΑ, των ανθρώπων της ,του SUPER MARKET ATLANTIK, του Αθλητικού Γυμναστικού Συλλόγου "Σπαρτιατικός" και του δραστήριου μέλους της Παναγιώτη  Καρούνου, του Δημαρχιακού Συμβουλίου και όλων των ανθρώπων που κάθε χρόνο δουλεύουν αθόρυβα και με όρεξη για να γίνει αυτή η εκδήλωση.

Η εκκίνηση έγινε στις 7,30  πμ από το Παναθηναϊκό Στάδιο -το Καλλιμάρμαρο-με όλη την γνωστή επισημότητα, με το πολύχρωμο ποδηλατικό πλήθος να ετοιμάζεται για την μεγάλη περιπέτεια. Μια εβδομάδα μετά το Σπάρταθλο όπως κάθε χρόνο έτσι και τώρα 123 ποδηλάτες μαζεύονται για να τιμήσουν με την ποδηλατοδρομία τους τον αρχαίο Έλληνα αγγελιοφόρο Φειδιππίδη που το 490 πΧ. λίγο πριν την Μάχη του Μαραθώνα έτρεξε να ζητήσει βοήθεια από τους Σπαρτιάτες και έκανε την ιδία διαδρομή σε 2 μέρες με επιστροφή. Βεβαία η διαδρομή που ακολούθησε ήταν μέσα από τα μονοπάτια των ορεινών όγκων της εποχής εκείνης και όχι από τον ωραίο ασφαλτοστρωμένο δρόμο..

Μέχρι να  δωθεί  η εκκίνηση βρήκα την ευκαιρία να τσεκάρω το "mycolnago", το τσαντάκι με την σαμπρέλλα και τα λεβιεδάκια, τον ακτινολόγο και την θερμαντική αλοιφή για τις κράμπες.

Τα τελευταία χρόνια η ποδηλατική Σπαρτακιάδα έχει ξεφύγει από τα πλαίσια της ερασιτεχνικής εκδήλωσης και έχει γίνει ένα σύγχρονο ποδηλατικό εταπ μεγάλης απόστασης που θυμίζει μεγάλες επαγγελματικές εκδηλώσεις του εξωτερικού. Η διοργάνωση κάθε χρόνο γίνεται καλύτερη ,αρτιότερη και ασφαλέστερη, με 8  μοτοσυκλέτες συνοδείας αμέτρητο αριθμό αυτοκινήτων και ανθρώπων που συνοδεύουν τους ποδηλάτες. Ο  χορηγός το σούπερ-μάρκετ ΑΤΛΑΝΤΙΚ  έχει προσφέρει στην εκκίνηση ένα πούλμαν για να βάλουν οι Αθλητές τις αποσκευές τους και ότι άλλο χρειάζονται. (το πούλμαν ακολουθεί τους αθλητές σε κάθε προγραμματισμένη στάση και έτσι βοηθά τους αθλητές που δεν έχουν συνοδεία να πάνε μέχρι την Σπάρτη έχοντας την ψυχολογική στήριξη και μια σιγουριά ότι πάντα υπάρχει κάποιος που θα τον βοηθήσει, σε συνδυασμό με το αυτοκίνητο (σκούπα)  και τον γιατρό της  ΠΕΠΑ. Κρίμα που δεν μπορούν να λάβουν μέρος και άλλοι ποδηλάτες εκτός των βετεράνων.(ευτυχώς έχουμε τα brevet).

Οι ηλικίες των ποδηλατών είναι από 30 ετών έως 99 ετών και  μεγαλύτερος αθλητής φέτος ήταν 69 ετών .Μεταξύ αυτών και τρείς γυναίκες που την παρουσία τους  μας συνόδεψαν , και έκαναν πράξη τις θεωρίες περί ισότητας. Δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα σε σχέση με τους άνδρες ούτε σε δύναμη ,ούτε σε αντοχή.

Αφού έγινε λοιπόν η εκκίνηση περάσαμε από το Σύνταγμα ,από την Ομόνοια και μετά στην αρχή της λεωφόρου Αθηνών και την καθιερωμένη χαιρετούρα του Θείου μας του Χρήστου Τσιμπίδη που στέκεται πάντα στην νησίδα της ανισόπεδης γέφυρας του Κηφισού, το   Αιγάλεω, το Χαϊδάρι, το  Δαφνί, τον Σκαραμαγκά ,την  Ελευσίνα, και μέσω της Νέας Εθνικής Οδού Αθηνών-Κορίνθου και  τα εντυπωσιακά τούνελ φτάσαμε στον Ισθμό χωρίς να το καταλάβουμε. Στην Κόρινθο έχουμε την υποχρεωτική τροφοδοσία-στάση 15 λεπτών μια προσφορά του χορηγού του σούπερ-μάρκετ ΑΤΛΑΝΤΙΚ που με τα σακουλάκια που μας δίνει, γεμίζει τα στομάχια και τις μπαταρίες μας.

Νομίζω ότι έτσι όπως είναι στημένη η διοργάνωση δεν χρειάζεται συνοδός πουθενά και μετά από την εμπειρία των brevet όλοι οι βετεράνοι έχουν μάθει να κάνουν πολύ μεγάλες αποστάσεις χωρίς εξωτερική βοήθεια. Προσωπικά το βλέπω σαν μια πρόκληση με την ίδιο μου τον εαυτό να κάνω τέτοιες δοκιμασίες , κάτι σαν τρέξιμο στον Μαραθώνιο που τρέχεις μόνος σου.(Ο Μαραθώνιος στην κλασική διαδρομή θα είναι ο επόμενος στόχος μου)

Η διαδρομή από την στιγμή που μπαίνει στον δρόμο του  Άργους  γίνεται πολύ όμορφη με τα όμορφα χωριουδάκια με τα καταπράσινα λιβάδια, και τις γραμμές του τραίνου να μας κόβουν την ταχύτητα μας .Περίπου 11 ισόπεδες διαβάσεις τραίνου έχει η συγκεκριμένη διαδρομή. Ευτυχώς δεν είχα ούτε μια σπασμένη ακτίνα.

Η ανηφόρα στο Χιλιομόδι και μετά στα Δερβενάκια είναι μέσα στο μενού ζεστάματος των ποδιών.Μετα η κατηφόρα μέχρι το  Άργος ανεβάζει την μέση ταχύτητα και δίνει τις απαραίτητες ανάσες σε όλους μας και μας βοηθά να τεμπελιάσουμε λίγο τα πόδια μας κάνοντας οικονομία για να "βγάλουμε"  τα επόμενα δύσκολα χιλιόμετρα.

Οι Μύλοι αναγνωρίζονται από τις ωραίες μυρωδιές από τα ψητά- γουρουνοπούλες -κοτόπουλα- που γυρίζουν στη σούβλα όπως γυρίζουν τα κέντρα από τους τροχούς μας.

Το ελεύθερο δίνεται στην αρχή του βουνού και εκεί αρχίζουν να ξεχωρίζουν πλέον οι προπονημένοι  από τους απροπόνητους. Το γκρούπ  "σπάει" και δημιουργούνται μικρές  ομάδες στην αρχή και μετά ο καθένας φτάνει σιγά-σιγά στο παλιό πολυβολείο για την επόμενη στάση. Οι  ταχύτητες στην ανηφόρα  κυμαίνονται από 25-28 Χλμ/ώρα για τους γρήγορους έως 9-10 Χλμ/ώρα για τους πιο αργούς.

Για φέτος υπήρχε μια νέα καινοτομία της ΠΕΠΑ . Τα  καρτελάκια ελέγχου της ώρας διέλευσης ήταν μια ιδέα για να αντιμετωπίσει τους λίγους αφιλότιμους ποδηλάτες που "έκλεβαν" λίγο από την διαδρομή κάνοντας διαφορές παρακάμψεις της κλασικής διαδρομής. Βέβαια τι νόημα έχει να γίνεται έλεγχος  σε μια εκδήλωση  που γίνεται με σκοπό την συμβολική συμμετοχή του καθενός μας και την επίτευξη του στόχου όλων μας που είναι να διαφημίζουμε το Ποδήλατο από όπου περνάμε? Πρέπει νομίζω να σεβόμαστε την προσπάθεια όλων των παιδιών που τρέχουν σε αυτή την μεγάλη διαδρομή και αν ένας από μας κλέβει λίγο, κοροϊδεύει το εαυτό του και είναι ανάξιος να έχει το μεταλλείο του τερματισμού.

Το πολυβολείο είναι μια καλή ευκαιρία για σφράγισμα της κάρτας ελέγχου ,ανασυγκρότηση, λίγο νεράκι και φυσικά τα ανάλογα πειράγματα από τους γνωστούς και τους φίλους. Το σούπερ μάρκετ ΑΤΛΑΝΤΙΚ εκτός από την κυρία τροφοδοσία έχει αναλάβει και τα ενδιάμεσα σημεία με  υδροδοσία για την εξυπηρέτηση όλων των ποδηλατών.

Όσοι έφτασαν στην κορυφή και νομίζουν ότι ξεπέρασαν την πρώτη δυσκολία είναι γελασμένοι.  Ακολουθούν μερικά δύσκολα χιλιόμετρα με παρατεταμένες ανηφορικές ευθείες που "ξεγελάνε" το μάτι και είναι ικανές να εξοντώσουν και τα πιο προπονημένα πόδια .Βέβαια όταν έχεις κάνει τα 180 Χλμ και ευθεία να έχεις μπροστά σου  πάλι δύσκολο  είναι.Η  καλή παρέα πραγματικά είναι η καλύτερη γιατρειά. Πολλές φιλίες χτίζονται σε τέτοιες στιγμές που ο αέρας σου  παγώνει τα ιδρωμένα πόδια ,οι πρώτες κράμπες εμφανίζονται ,η ανάσα γίνεται πιο δύσκολη, το κεφάλι βαραίνει και περνάς το πρώτο ψυχολογικό σοκ και  σε κάνει να τα βάζεις με τον εαυτό σου που άφησες την αναπαυτική σου πολυθρόνα και το κομπιούτερ του σπιτιού σου ,για να κάθεσαι πάνω σε μια σελλίτσα  και να σκοτώνεσαι στο ποδήλατο. Βέβαια όλες αυτές οι σκέψεις πάντα φεύγουν γιατί και την επόμενη μέρα πάλι στο ποδήλατο θα είσαι. Και όλα τα αρνητικά  συναισθήματα σου εξαφανίζονται με λίγη ξεκούραση ως την ώρα που θα ξαναβρεθείς πάνω σε αυτή την σελλίτσα.

Όμως σε λίγο τελειώνει το μαρτύριο και αρχίζουν οι κατηφόρες και μετά οι ευθείες της Τρίπολης σημάδι που φαίνεται μόλις αρχίζεις να μπαίνεις στο περίφημο οροπέδιο.

Στην Είσοδο της Πόλης οι Τροχονόμοι σου δείχνουν τον δρόμο και εκεί στον παλιό σταθμό του τραίνου σε περιμένουν τα όμορφα κορίτσια να σου σφραγίσουν την καρτέλα ελέγχου και να σου προσφέρουν το πιο γλυκό χαμόγελο μαζί με ένα κρουασάν και ένα μπουκάλι νερό. Ενα γλυκό χαμόγελο είναι αρκετό για να ξεκουραστείς και να χαλαρώσεις. Ευχαριστώ το όμορφο κορίτσι που σφράγισε το καρτελλάκι μου..

Με τόσο καλή διάθεση συνεχίσαμε, αφού κολλήσαμε με τους γνωστούς φίλους του παλιού "προεδρείου" της ΠΕΠΑ που τους βρήκαμε εκεί να "δροσίζονται", και γίναμε μια ομάδα 15 περίπου ποδηλατών.

Ο φίλος μου ο Σταύρος με παρακινεί και μου λέει :"σήκω Γιαννάκη χωρίς εσένα δεν πάω στην Σπάρτη". Πραγματικά πως γίνεται  δυό γλυκές κουβέντες να σε κάνουν να ξεχάσεις την κούραση και τον πόνο. Ο Μισαήλ είπε να φτάσουμε στην Σπάρτη  "ατσαλάκωτοι"  ένας χαρακτηρισμός που τον έδωσε σε μένα   κάποια μέρα σε ένα brevet που με είδε μετά  από τόσα χιλιόμετρα να τερματίζω σαν να μην έχω κάνει ούτε 50 χλμ. Ετσι και γώ φέτος του είπα ότι θα φοράω και την γραβάτα μου από την επόμενη  Σπαρτακιάδα.

Η ταμπέλα γράφει  Σπάρτη  50 χιλιόμετρα. Νομίζω ότι είναι λίγα αλλά πάλι ξεγελιέμαι. Κάθε φορά όλο και κάτι με πιάνει σε αυτό το σημείο. Μια χρονιά είχα στομαχικές διαταραχές από  μπανάνα , άλλη φορά  δεν είχα πιει αρκετό ισοτονικό ποτό και είχα "κρεμάσει" αλλά φέτος είπα στο εαυτό μου

-δεν επιτρέπεται ένας έμπειρος ποδηλάτης σαν και σένα να την "πατάει" έτσι. Ετσι φαινόταν ότι χωρίς να έχω τα πολλά χιλιόμετρα προπόνησης μέχρι εκεί την είχα βγάλει "καθαρή". Ούτε, κοιλόπονοι, ούτε κράμπες,  ούτε λιγούρες ούτε τίποτα....μια χαρά.

Ωραία είπα εγώ με ένα τέτοιο γκρούπ δεν φοβόμαστε τίποτα. Με  δυο γιατρούς-ποδηλάτες μαζί μας είχαμε μεγαλύτερη σιγουριά και αντιμετώπιση σε κάθε απρόοπτο. Μέσα σε ένα γκρούπ πάντα τα χιλιόμετρα φεύγουν πιο εύκολα και μετά τις ανηφόρες της Κερασίτσας έχει πάλι κατηφόρα που θα μου φτιάξει την διαθεση. Πράγματι με τη κουβέντα και τα αστεία δεν κατάλαβα τίποτα, ούτε ανηφόρες, ούτε κούραση. Αυτό που έκανα ήταν να θαυμάζω την φύση ,τα πλατάνια, τις καταπράσινες πλαγιές και τα λουλούδια και με αυτό τον τρόπο πέρασε η ώρα κάνοντας ποδήλατο και νόμισα ότι δεν είχα κάνει καν αυτά τα χιλιόμετρα. Ηταν όμως μια πλάνη ,ίσως ήταν μια κατάσταση ευφορίας καθαρά εγκεφαλική γιατί εκείνη την στιγμή με έπιασε απότομα μια διαταραχή από έλλειψη ηλεκτρολυτών(πάλι ξεγελάστηκα -ο καιρός ήταν κρύος και δεν είχα πιεί αρκετό ισοτονικό).Τελικά φαίνεται ότι τα πολλά χιλιόμετρα στο ποδήλατο είναι ύπουλα και δεν ξέρεις κάθε φορά τι θα σε χτυπήσουν. Ευτυχώς ο καλός φίλος μου ο Κώστας έδωσε το υγρό που είναι "δια πάσαν νόσον και αιτίαν" και σε 5 λεπτά έγινα  πάλι  ο.....Αrmstrong. Κάτι ξέρουν οι "παλιοί". Οχι δεν ντοπαρίστηκα, απλά το μείγμα που φτιάχνει ο καθένας για το μπουκαλάκι του είναι "μυστικό". Το μυστικό του φίλου δεν το γνωρίζω αλλά δουλεύει τέλεια.

H τελευταία ανηφόρα ήδη άρχισε να φαίνεται και μόλις τελειώσει φτάνουν 15 Χλμ κατηφόρας μέσα στην κοιλάδα του Ευρώτα ποταμού για να σε οδηγήσουν στην Λακωνική Πρωτεύουσα.

Έβαλα το αντιανεμικό μου-πράγμα που ονειρευόμουν σε όλη την διαδρομή-γιατί είχα παγώσει και όρμηξα στην κατηφόρα-η σπεσιαλιτέ μου-να ευχαριστηθώ τις ωραίες στροφές με την ωραία άσφαλτο. Εκει θυμήθηκα την μοτοσικλετιστή μου παιδεία και έφτασα γρήγορα -γρήγορα στην είσοδο της πόλης. Κοίταξα λίγο πίσω μου να δω τι είχαν απογίνει οι υπόλοιποι ποδηλάτες της παρέας, γιαυτό έκοψα λίγο και τους περίμενα. Σκέφτηκα δεν μπορεί να φεύγω ενα χλμ μακρυά  από τους ποδηλάτες που με την παρέα τους με βοήθησαν να φτάσω μέχρι εδώ ,δεν είναι δυνατόν να περάσω  την γραμμή του τερματισμού μπροστά τους ,δεν είναι σωστό. Εκοψα ρυθμό μέχρι που με πλησιάσανε και έκανα διακριτικά δεξιά μέχρι να μείνω πίσω απο το μεγάλο γκρούπ σαν αφανής ήρωας ή κομπάρσος αν θέλετε.

Ο τερματισμός απέχει πλέον 1 χλμ και τα μικρά  παιδιά στα στενά της πόλης έχουν βγεί και χειροκροτάνε , ζητωκραυγάζουν , στα καφενεία μας χαιρετάνε ,όλη η πόλη πλέον γνωρίζει. Γνωρίζει για τους Ποδηλάτες που αφήνουν το τσιμέντο της Αθήνας , τις δουλειές ,τα προβλήματα, την οικογένεια τα παιδιά, τα μωρά , τις γυναίκες για να πάνε μέχρι την Σπάρτη.

Ο καθένας για τον δικό του καθαρά προσωπικό λόγο κάνει αυτό το κατόρθωμα για να αποδείξει πρώτα στον εαυτό του οτι ζει και παλεύει και στους άλλους οτι αυτό είναι και το νόημα της ζωής μας : να αγωνιζόμαστε  μέχρι το τέρμα

Το τέρμα που μόλις το περάσεις  νοιώθεις την μεγαλύτερη ευχαρίστηση που σε κάνει να χαμογελάς όχι γιατί εσύ είσαι ο φοβερός που κατάφερες κάτι τέτοιο ,αλλά  γιατί με αυτό τον τρόπο νοιώθεις ότι κερδίζεις μερικά χρόνια ζωής και ότι γίνεσαι πιο  δυνατός ψυχικά και σωματικά.

Τον φετινό μου τερματισμό τον αφιερώνω στον Bernd φίλο ποδηλάτη  που έφυγε απο κοντά μας και πήγε στον πλανήτη του Ποδηλάτου να κάνει χιλιόμετρα με  τον  Fausto Coppi , Gino Bartali , Jacques Anquetil και όλους τους μεγάλους ποδηλάτες.

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΜΑΤΑΛΙΩΤΑΚΗΣ