Διάβασα πρόσφατα ενα πολύ ωραίο άρθρο στο site της Ε.Ο.Π.(Ποδηλασίας) και το αναδημοσιεύω .
Είναι τέτοια η εποχή που πρέπει όλοι μας σαν Γονείς ,Αθλητές, παιδιά να κάνουμε ενα βήμα πίσω και να κρατάμε το στόμα μας κλειστό, σε βρισιές και άσεμνες συμπεριφορές, και επίσης να κάνουμε μια δεύτερη σκέψη αν μας βρίσουν την ομάδα και να μην ανταποδώσουμε.
Είτε είμαστε Πομποί ,ειτε Δέκτες τέτοιων μηνυμάτων το καλύτερο είναι η ΑΔΙΑΦΟΡΊΑ.
Τουλάχιστον στην ποδηλασία δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα!
ΠΗΓΗ: ΕΟΠ
Άριστείδης Δημητριάδης: Το πρώτο θύμα τυφλής βίας ήταν Ποδηλάτης!
Η Τυφλή Βία έχει πολύ βαθιές ρίζες!
Καταδικάζουμε την βία απ όπου και αν προέρχεται!
Ήταν Σεπτέμβριος του 1983 και ο τότε 18χρονος ποδηλάτης του Α.Σ. ΠΕΡΑ
και της ΕΠΣΒΕ, Αριστείδης Δημητριάδης, είχε επιστρέψει στην οικεία του
μετά από Ποδηλατικό αγώνα, και αναπαυόταν. Λίγες ώρες αργότερα τον
επισκέφτηκαν δύο αγαπημένοι του φίλοι οι οποίοι και τον πήραν για μια
σύντομη βόλτα. Καθ’ οδών, ο 18χρονος Αριστείδης έκανε το «λάθος» να
ειρωνευτεί την ήττα του Άρη Θεσσαλονίκης από τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα,
όταν ξαφνικά δέχτηκε την επίθεση τριών άγνωστων ατόμων, χωρίς η παρέα
των παιδιών να δώσει την παραμικρή αφορμή! Δευτερόλεπτα αργότερα ο τόπος
γέμισε βία και βρισιές, και λίγο αργότερα η παρέα των 3 φίλων βρισκόταν
πεσμένη στον δρόμο και δεχόταν άνανδρα χτυπήματα σε όλο το σώμα.
Ο φίλος του Άρη ο Ηρακλής (αθλητής) όπως ήταν πεσμένος είδε τους
άλλους δύο να κλωτσάνε τον Άρη στο κεφάλι, μέχρι που έμεινε ακίνητος στο
πεζοδρόμιο και το έβαλαν… στα πόδια! Όταν σηκώθηκε ο Ηρακλής, είδε τον
Άρη αναίσθητο και δεν μπορούσε να μιλήσει. Φυσικά και υπήρχε κόσμος
γύρο μας, όμως όλα έγιναν τόσο γρήγορα ..που κανείς δεν πρόλαβε να
αντιδράσει!
Στο νοσοκομείο….
Λίγη ώρα μετά το συμβάν ο άτυχος ποδηλάτης, Άρης Δημητριάδης
μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και εισήχθη αμέσως στο θάλαμο εντατικής
παρακολούθησης της νευρολογικής κλινικής. Από την εξέταση που έκαναν οι
ιατροί του ΑΧΕΠΑ, αντελήφθησαν ότι η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή,
καθώς διέγνωσαν εκτεταμένη αιμορραγία στην περιοχή του στελέχους και στο
κοιλιακό τμήμα του νωτιαίου μυελού.
Ήταν 9 Σεπτεμβρίου του 1983 όταν ο Άρης άφησε την τελευταία του πνοή
στο νοσοκομείο, όπου επί έξι ημέρες έδινε μάχη με τον θάνατο, μετά την
άγρια επίθεση που δέχτηκε αυτός και οι δύο φίλοι του, από τρία αδέρφια,
μόλις λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι του! Οι θεράποντες ιατροί είπαν
στους γονείς του Άρη, πως ακόμη και εάν κατάφερνε να βγει ζωντανός, οι
βλάβες στον εγκέφαλο του θα ήταν ανεπανόρθωτες…
Ο αδικοχαμένος Άρης μας, έπεσε θύμα της «τυφλής» βίας που «γεννά» ο
χουλιγκανισμός… Ο αθλητικός κόσμος της Θεσσαλονίκης «πάγωσε» στην είδηση
της βάρβαρης δολοφονικής επίθεσης! Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας
Θεσσαλονίκης, μέσα από καταθέσεις και περιγραφές, κατάφεραν να βρουν στα
ίχνη των τριών δραστών. Η Αστυνομία στην ανακοίνωση την οποία εξέδωσε,
δεν συμπεριέλαβε την διεύθυνση κατοικίας των τριών αδελφών, θέλοντας να
προλάβει τυχόν αντίποινα. Στην ίδια ανακοίνωση αναφερόταν το “βαρύ
βιογραφικό” των τριών αδερφών, λέγοντας ότι το 1978 ο 1ος αδερφός είχε
τραυματίσει σοβαρά έναν στρατιώτη στην οδό Τσιμισκή, ενώ ο 2ος αδελφός,
είχε εμπλακεί σε ληστεία.
Ο εισαγγελέας στον οποίο οδηγήθηκαν, άσκησε εναντίον τους ποινική
δίωξη για σκοπούμενη βαριά σωματική βλάβη σε βάρος του Αριστείδη
Δημητριάδη, και κατά συρροή επικίνδυνη σωματική βλάβη σε βάρος των δύο
φίλων του.
Στην απολογία τους οι κατηγορούμενοι ισχυρίστηκαν ότι ο 18χρονος Άρης
και οι δύο φίλοι, τούς επιτέθηκαν και εκείνοι αναγκάστηκαν να αμυνθούν.
Δεν έπεισαν, όμως, ανακριτή και εισαγγελέα, που τους έκριναν
προφυλακιστέους.
Με τις ευχές τίποτε δεν λύνεται!
Η ανακοίνωση που εξέδωσε η Κίνηση Ανάπτυξης Ερασιτεχνικού Αθλητισμού
μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ: «Ο τραγικός θάνατος του αθλητή Αριστείδη
Δημητριάδη διέψευσε με τον πιο έντονο τρόπο εκείνους που πίστεψαν ότι με
ευχές και συμβουλές θα λυθούν τα προβλήματα στα γήπεδα»… Τέρμα μέχρι
εδώ! Κανείς δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει, σε μία χώρα όπου υπάρχουν
θεσμοί και κανονισμοί του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.
Μαζέψτε τους! Αν τους γνωρίζεται μαζέψτε τους!
Οι λέξεις αυτές γράφτηκαν λίγο μετά τον άδικο χαμό του Άλκη Καμπανού
ενός 19χρονου νέου αθλητή, που δέχτηκε την δολοφονική επίθεση μιας
άνανδρης βίαιης παρέας, επίσης 3ων ατόμων, που του αφαίρεσαν την ζωή.
Μακάρι ο θάνατος του ποδηλάτη Άρη Δημητριάδη, να γίνει αφορμή για να
σταματήσει “επιτέλους” αυτή η τυφλή βία από όπου και αν προέρχεται! Τα
παιδιά βρίσκονται μέσα σε ένα πόλεμο! Ο φανατισμός έχει και όρια. Τα
εμβλήματα και οι σημαίες είναι για τους αγωνιστικούς χώρους, και όχι για
οδομαχίες που καλλιεργούνε μίσος! Ως κοινωνία, οφείλουμε μια συγνώμη,
στον αδικοχαμένο 19 χρονο Άλκη Καμπανό!
Όμως, αρκεί μια συγνώμη, για να τον φέρει πάλι πίσω στην ζωή; Δεν
νομίζω αγαπητοί μου αναγνώστες! Ο Θεός που βλέπει από ψηλά όχι μόνο να
βάλει το χέρι του, αλλά να μοιράσει και την σοφία του απλόχερα, έτσι
ώστε η κοινωνία μας να ζει ανθρώπινα και όχι απάνθρωπα! Θα ήθελα να
χρησιμοποιήσω τα λόγια του Υφυπουργού Αθλητισμού κ. Αυγενάκη τα οποία
είπε στην ολομέλεια της Βουλής: Καταδικάζουμε την βία από όπου και αν
προέρχεται!
Αιωνία η μνήμη του αδικοχαμένου συναθλητή μας Άρη Δημητριάδη &
του 19 χρονου Άλκη Καμπανού, που σήμερα έκλεισε κιόλας, ένας ολόκληρος
χρόνος, από την μέρα που δέχτηκε άνανδρη επίθεση 3ων απάνθρωπων ατόμων, που σταμάτησαν για πάντα την πορεία της ζωής του!
Παντελής Τζερτζεβέλης
Belgium | 1.Pro | 
193.1 km
