25 Φεβρουαρίου 2015

9 ΛΟΓΟΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟ Paris-Brest-Paris

 

Παραθέτω ενα άρθρο για το Paris-Brest-Paris και όσους θέλουν να προετοιμαστούν για την επόμενη διοργάνωση...

το αρθρο ειναι απο το blog

Off The Beaten Path

https://janheine.wordpress.com/2015/02/13/9-reasons-to-ride-paris-brest-paris/

 

 

9 Reasons to Ride Paris-Brest-Paris

terront_mural
If you have been around randonneurs lately, you’ll have noticed a buzz around three letters: PBP. The 1200 km ride from Paris to Brest and back has captured the imagination of cyclists for more than a century. It’s now organized every four years, and 2015 is one of those years!
Randonneurs sometimes have a hard time communicating why they love this ride. They tend to focus on the easy-to-convey logistics instead – how to qualify, which start time to pick, etc. It makes it sound like it’s all about logistics and sleep deprivation.
Don’t be mislead: it’s one of the greatest rides in the world! Here are nine reasons why this unique ride is so appealing:
larry_jan
1. Ride with randonneurs from all over the world
As you settle into the long ride, you’ll find yourself riding with others who ride at a similar pace. During my first PBP in 1999, I rode with randonneurs from Texas, Spain, Italy, France, Bulgaria, England, Australia, and a few other countries. By pure chance, I rode for half a day with an old friend from Toronto (above), and I met another rider from the Bay Area with whom I had corresponded via e-mail.
With more than 5000 riders at the start, you’ll rarely ride alone. Unless you need a break from all the stimulation. Then you can just wave good-bye and speed up or slow down a bit so that the road is yours alone.
PBPpresentation010
2. Be a hero in a festival of cycling

You’ll ride through little villages at 2 a.m., and people will be standing by the roadside, cheering you on with shouts of: “Bravo! Allez, allez!” In many places, locals put up tables with food and water. They cheer as much for the last rider as for the first. They are excited to be part of this event, and they make you feel special. Some riders have said they feel like riding in the Tour de France, but I think it’s even better, because these are local peole, not cycling fans, and their enthusiasm is all the more heartwarming for it.
pbpcornervillageMed
3. Ride on great roads
Most of the time, PBP goes over the bucolic backroads of Brittany. Cattle graze languidly on green pasture. Hedgerows line the road. Birds chirp in the brushes. The road curves as it dips and rises with the landscape. There is hardly any traffic, and drivers are very considerate. It’s some of the best cycling anywhere.
Oppy1931PBP
4. Ride into history

When you ride on those little roads in Normandy, you are riding in the tire tracks of the pioneers of cycling. You can imagine friendly ghosts populating the landscape: Charles Terront, who won the very first edition (top photo); Hubert Opperman (above), the Australian racer who came first in 1931; Juliette Pitard, who completed every PBP over a 30-year period (1921, 1931, 1948, 1951).
If you talk to the spectators, you realize that many of them rode PBP in the post-war years, and are glad to share their memories. Being able to rub shoulders with the greats of our sport is special. Also, don’t skip the awards ceremony! Last time, you were able to meet the three fastest riders in 1961, plus Lyli Herse, Roger Baumann (fastest in 1956 and finisher of 10 PBP), the late Gilbert Bulté (fastest tandem in 1956 and organizer in 1966) and a number of other great anciens.
pizza
5. Experience France as it used to be

During PBP, you traverse hundreds of ancient villages that have not changed much in decades, if not centuries. You pass by old churches and canals with beautifully kept lockkeepers’ houses. In the stone villages, there are small bakeries, little brasseries and tiny grocery stores that invite you to stop, eat a meal or refill you supplies.
99% of the time, you ride through a bucolic landscape that is far from the megastores and shopping malls that now infest much of France. If you want to experience France as it used to be, PBP is a great way to do so.
self
6. It’s relatively affordable
In an age when even short events can cost hundreds of dollars, PBP has remained very affordable. The entry fee is less than $ 200. You pay for your supplies on the road, but it’s hard to spend more than $10 on a meal at one of the controls (above). If you want to sleep, a mattress in one of the gyms in one of the schools that serve as controls costs at most another $10. The rural bakeries you pass rarely charge more than $ 1.20 for a croissant.
So once you’ve taken care of your flight to Paris, PBP is one of the most affordable ways to ride across France.
7. You don’t need to speak French
Touring in France on your own can be daunting at first, especially if you don’t speak French. PBP is geared toward riders from all over the world. The logistics are taken care of. While you should learn a few phrases to show your appreciation to the volunteers, you don’t need a command of French to enjoy this ride to the fullest.
pbp_rain002
8. You can do it!
Compared to other great adventures, PBP is achievable. It’s not like the Race Across America, which only superhumans finish. It’s not like riding around the world, where you have to quit your job and put your life on hold for a year or two. It’s not like an expensive guided tour, which might wipe out your savings.
PBP is a challenge, but it’s entirely doable. There is a path laid out for you to follow and make this ride a success: The qualifying brevets also act as training, helping you to get in shape for the big ride.
If you are in good shape already, dedicate a cycling season to it, and at the end, in August, you’ll be able to ride 1200 km and have a great time. Even if you take some extra time to visit France – and you should – two weeks will make for one of the most memorable holidays you’ve ever experienced. And as European vacations go, it’s affordable.
finish
9. Feel a great sense of accomplishment
The first time the magnitude of the event hit me was when I traversed the great suspension bridge over the Elorn River in Brest. Before me lay a great harbor of this important port city, bathed in the soft evening light. And I suddenly realized that I had ridden across the length of France. Most of my bike rides are local in nature, but this one, I can trace on a globe!
When I return to Paris at the end of the ride (above), I have completed one of the most incredible rides there is. The sense of accomplishment stays with me for months, if not years.
There are many other reasons to ride PBP. If any of them appeal to you, then your first PBP will be a highlight of your entire life. It’s really that special.
In future blog posts, I’ll look at what it takes to ride PBP.

18 Φεβρουαρίου 2015

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ





Επαναφέρω το θέμα....πιστεύω ότι το πρότζεκτ που είχε αναγγελθεί ,μάλλον πάει για ακύρωση...
Νομίζω ότι χρέος μας είναι να ξεκινήσουμε μια σοβαρή κουβέντα-ΑΙΤΗΜΑ για κατασκευή ενός υπαίθριου ασφάλτινου ποδηλατοδρομίου LOW-BUDJET -χαμηλού κόστους συντήρησης....μεγάλου μήκους ή 1000 ή 2000 μέτρων...για πολλαπλές εκδηλώσεις και για χρήση απο αθλητές....
Παράλληλα την κατασκευή ικανού αριθμού ποδηλατοδρόμων.......

Ο χώρος είναι δημόσιος, περιουσία ΟΛΩΝ   μας ,χρειαζόμαστε εμείς και τα παιδιά μας μια κατασκευή κόσμημα για τις επόμενες ποδηλατικές γενεές....αντίστοιχα ποδηλατοδρόμια υπάρχουν σε όλες τις ποδηλατοχώρες.........

εχω μιλήσει και παλαιότερα σε ομιλίες για το αντίστοιχο θέμα και νομίζω ότι όλο μας καταλαβαίνουμε τι θέλουμε...(ασφάλεια -όσο το δυνατόν λιγότερες ώρες εκτεθειμένοι στον κίνδυνο των αυτοκινήτων και γενικότερα των κινδύνων)

παραθέτω μια ομιλία μου στην ΠΕΠΑ. Βέβαια τότε γίνονταν μια συζήτηση με δήμους και οργανώσεις κατοίκων των όμορων δήμων της περιοχής για ποδηλατόδρομους κλπ...
Βέβαια την εξέλιξη την γνωρίζουμε....εξαγγέλθηκε ένα επενδυτικό πλάνο αμφίβολης αξίας και είναι πολύ πιθανόν να ακυρωθεί.......

ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ,ΑΣ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ!!!


ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΠΑ ΤΟ 2006


[i]Οι πόλεις και οι πολίτες τις τελευταίες δεκαετίες  αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι 'κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο που βιώνουνε τις μετακινήσεις στην καθημερινή τους ζωή'. Σε όλες τις έρευνες που γίνονται οι πολίτες παραδέχονται ότι:
  • η κίνηση με το Ι.Χ. γίνεται όλο και πιο δυσχερής
  • θα χρησιμοποιούσαν το λεωφορείο αν ήταν επαρκές, αξιόπιστο, γρήγορο και φτηνό
  • θα χρησιμοποιούσαν το ποδήλατο αν υπήρχαν ασφαλείς διαδρομές και δίκτυο που να καλύπτει όλη την πόλη. 

Η υπόθεση ποδήλατο ουσιαστικά ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια στην Ελλάδα με πρωτοβουλία τριών υπουργείων, των ΥΠΕΧΩΔΕ, Μεταφορών και Εσωτερικών. Κινητοποίησαν πολλές δεκάδες Δήμων που έδειξαν πρόθυμοι, και ήταν έκπληξη, να συμμετάσχουν στη σχετική εκστρατεία. Εκπονήθηκαν επίσης δεκάδες μελετών και έγιναν κάποιες υλοποιήσεις σε μερικούς Δήμους. Αποκτήθηκε πολύτιμη τεχνογνωσία.
Τώρα τα έργα για το ποδήλατο έκαναν κοιλιά. Το πρόβλημα έγινε αισθητό λίγους μήνες πριν από τις τελευταίες εκλογές και συνεχίζει να υπάρχει. Τα υπουργεία δείχνουν σε αυτή τη φάση να εγκαταλείπουν αυτό που τόσο φιλόδοξα και δυναμικά είχαν στήσει. Κάποιοι δυσκολεύονται να κατανοήσουν τι πραγματικά σημαίνει πολιτική για το ποδήλατο. Την αντιμετωπίζουν κοντόφθαλμα σαν μια πολιτική για την κυκλοφορία ενός ακόμη μέσου. Υποτιμούν ότι πολιτική για το ποδήλατο σημαίνει πολιτική και για τον πεζό, πολιτική για τη μείωση της ρύπανσης και του θορύβου, πολιτική για την απελευθέρωση των πεζοδρομίων από την αυθαίρετη στάθμευση, πολιτική για να γίνει η πόλη πιο όμορφη και πιο ασφαλής και να λειτουργήσει αποτελεσματικότερα. Ξεχάσαμε την αξία της γειτονιάς και του πεζοδρόμιου.

Στην Ελλάδα οι συνεχείς επεκτάσεις σε προάστια ανέτοιμα να τις υποδεχτούν, που έχουν σαν αποτέλεσμα την επιμήκυνση των μετακινήσεων, η εκρηκτική αύξηση των αυτοκινήτων, η ολοκληρωτική έλλειψη υποδομής για τη στάθμευση, ο κορεσμός, η ρύπανση, ο θόρυβος και τα ατυχήματα δυναμιτίζουν το μέλλον της ελληνικής πόλης.

Η ανάπλαση της ελληνικής πόλης δεν μπορεί να επιβληθεί. Θα είναι δική μας απόφαση. Θα είναι απόφαση δύσκολη και τολμηρή, αλλά μονόδρομος, για ευημερία, για μια άλλη ποιότητα ζωής, για μια άλλη ποιότητα στις μετακινήσεις. Για να μετακινείσαι και να βλέπεις, να ακούς, να αγγίζεις, να νιώθεις, να παίρνεις βαθιές αναπνοές, να κουβεντιάζεις, να χαμογελάς, να ασκείσαι, να μην ενοχλείς, να μην προκαλείς, να μην απειλείς, να απολαμβάνεις. Είναι φανερό ότι το περπάτημα και το ποδήλατο είναι εκείνοι οι τρόποι μετακίνησης που εξασφαλίζουν αυτές τις ποιότητες και τις συμπεριφορές ευγένειας και πολιτισμού.

Δεν αρκούν οι άσπρες γραμμές στην άσφαλτο για να αφήσει ο κάτοικος το Ι.Χ. Μόνο με έργα υψηλής λειτουργικής και αισθητικής αξίας που συντηρούνται συστηματικά γίνονται πειστικές και τελικά αποδεκτές οι πολιτικές. Ίσως περισσότερο από άλλα έργα, αυτό που χαρακτηρίζει τους ποδηλατόδρομους είναι οι κατασκευαστικές τους λεπτομέρειες και η σήμανσή τους. Ποδηλατόδρομος σημαίνει χρώμα, που το έχει τόσο ανάγκη η ελληνική πόλη.

Το ποδήλατο κάνει τα πρώτα του βήματα σε ένα περιβάλλον απειλητικό και βίαιο. Το ζήτημα δεν είναι να επιβιώσει αλλά να βγει νικητής απέναντι στα έντονα ζημιογόνα συμβατικά και κυρίαρχα μέσα μετακίνησης. Χρειάζεται θωράκιση, προστασία και ανεπιφύλακτη υποστήριξη. Δεν στριμώχνεται και αυτό στους συνήθως κορεσμένους και βρώμικους δρόμους της ελληνικής πόλης. Είναι ένα εύθραυστο κόσμημα που έχει νόημα μόνο σε ένα ανάλογο περιβάλλον. Το ποδήλατο ανήκει στην ανθρώπινη και βιώσιμη πόλη και αυτή είναι ο τελικός στόχος. Το ποδήλατο είναι ένα από τα εργαλεία για την οικοδόμησή της.

Την ταυτότητα σε μια πόλη τη δίνει ο δημόσιος χώρος της. Οι δρόμοι και οι πλατείες της. Είναι πολύτιμος γιατί εκεί προβάλλεται και αναφέρεται η κοινωνία της πόλης. Το ποδήλατο αντίθετα από άλλα μέσα που τον καταστρέφουν, προστατεύει και αναδεικνύει το δημόσιο χώρο. Η ένταξη του ποδηλάτου δεν είναι λοιπόν ένα πρόβλημα συγκοινωνιακής τεχνικής. Είναι ένα στοίχημα κατασκευής της βιώσιμης πόλης με διαφορετικά κριτήρια και προτεραιότητες. Οι ποδηλατόδρομοι παίρνουν χώρο από το αυτοκίνητο. Οι ποδηλατόδρομοι συνεπάγονται διαπλάτυνση των πεζοδρομίων. Οι ποδηλατόδρομοι έχουν ως προϋπόθεση κυκλοφοριακές αλλαγές όπως την ουσιαστική ιεράρχηση του οδικού δικτύου, τη δημιουργία γειτονιών ήπιας κυκλοφορίας, τη γενικευμένη μονοδρόμηση των οδών. Δρομολογούν δηλαδή λύσεις που κερδίζουν χώρο για τον πεζό, τον ποδηλάτη, το πράσινο. Με τα ολοκληρωμένα σχέδια βιώσιμης κινητικότητας η πόλη γίνεται διαφορετική.  
ΠΡΟΤΑΣΗ
Εμεις προτεινουμε παραλληλα :
Εμείς σαν ΠΕΠΑ
Προκειμένου, λοιπόν, να αντιμετωπίσουμε την σύγχρονη πραγματικότητα έχουμε να προτείνουμε επίσημα σαν φορέας των μελών μιας Πανελλήνιας ποδηλατικής κοινότητας:
Στην σχεδίαση του Ενιαίου Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού απο το Υπουργείο Μεταφορών και  Επικοινωνιών  να συμπεριληφθεί ενα εκταταμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων.
Ας αντλήσουμε από την πλούσια εμπειρία των ευρωπαϊκών πόλεων.
Οι μεμονωμένες εκδηλώσεις τοπικής εμβέλειας των πόλεων δεν έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, γιαυτό χρειάζεται συλλογική και συντονισμένη προσπάθεια των φορέων για την επίτευξη των στόχων αυτών.
ΑΙΤΗΜΑ

  • Δημιουργία 15-35 χλμ Ποδηλατοδρόμων μεικτής χρήσης(Ηπιας μορφής & Τάπητα ανάπτυξης υψηλών ποδηλατικών-ταχυτήτων)
  • Παράλληλη ανάπτυξη πεζοδρόμων για περπάτημα.
  • Δημιουργία πιστών –ραμπών για BMX-FREESTYLE BMX κλπ.
  • Εκτεταμένη Δενδροφύτευση ως ΕΛΑΧΙΣΤΗ εκμετάλλευση πρασίνου- ενος χώρου που για τα δεδομένα της Αθήνας ειναι η τελευταία  ευκαιρία δημιουργίας ενός «Πνεύμονα μέσα στην Πόλη» Θέλουμε δένδρα,φυτά,λουλούδια εναν μεγάλο χώρο πρασίνου που σε μερικα χρονια να εχει την μορφή Δάσους μέσα στην πόλη.(προτυπα μεγάλων ευρωπαικών πόλεων).-Κανουμε και μια ένστανση σχετικά με τις κατασκευές γηπέδων.Παρατηρούμε συνεχείς κατασκευές –τσιμεντοποιημένων γηπέδων που χρειάζονται αστυνόμευση-φύλαξη και έχουν υψηλό κόστος συντήρησης με τα συνεπακόλουθα της εγκατάληψης και της αδιαφορίας.
  ΣΚΟΠΟΣ

  • αναψυχή των Ποδηλατών και Πολιτών με Αθληση ήπιας μορφής απαλλαγμένη απο την κίνηση των αυτοκινήτων
  • ασφάλεια των Ποδηλατών σε μια πόλη που δεν έχει «ίχνος» πράσινου,και διακατέχεται απο  έλλειψη κατάληλης  νοοτροπίας απέναντι στον ποδηλάτη και στον πεζό.
  • δυνατότητα διοργάνωσης Ποδηλατικών αγώνων(Παγκοσμίων & Πανευρωπαικών Κυπέλλων Αγώνων ποδηλασίας Δρόμου κλπ) .Τα τελευταία χρόνια η ΕΟΠ(Ελληνική Ομοσπονδία Ποδηλασίας ),οι Αθλητικοί Σύλλογοι,η ΠΕΠΑ δυσκολεύονται να βρούν χώρους διεξαγωγής των αγώνων λόγω του πυκνού  οικιστικού,οδικού,αστικού δικτύου.
ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ

Το θέμα βρίσκεται απο οσα γνωρίζουμε σε φάση σχεδιασμού.Θα θέλαμε να γνωστοποιήσουμε με την παρουσία μας, την βούληση μας για συνεργασία με τους υπεύθυνους Συγκοινωνιολόγους,ειδικούς, Πολικούς Φορείς, Τοπική Αυτοδιοίκηση και λοιπούς εμπλεκόμενους με το εργο.

Σαν απόλυτα ειδικοί στο συγκεκριμένο αντικείμενο θα θέλαμε να ερωτηθούμε να παραστούμε και να βοηθήσουμε με τον τρόπο μας στην πρόβλεψη των καλύτερων δυνατών παραμέτρων κατασκευης του έργου απο τον σχεδιασμό του μέχρι και την υλοποίηση του. Τα παραπάνω μέτρα φυσικά δεν έχουν κανένα νόημα αν δεν συνοδεύονται από παράλληλα έργα που θα προκύπτουν από μια πλήρη μελέτη.»

Με λίγα λόγια, το ποδήλατο και οι ποδηλατόδρομοι δεν εντάσσονται στον ιστό μιας πόλης χρησιμοποιώντας απλά και μόνο δυο γραμμές κίτρινης μπογιάς επάνω στο οδόστρωμα.Χρειάζεται στην μελετη να συμμετασχουν ενεργά οι «αμεσα» ενδιαφερόμενοι και  ολοι οι ενδιαφερόμενοι πολίτες ετσι ωστε να εχουμε σαν τελικο αποτελεσμα ενα εργο με μακροπρόθεσμα ωφέλη στην ποιότητα ζωής μας.