ΠΗΓΗ :MBIKE
Γνωστός
με το ψευδώνυμο “Poupou”, ο Raymond Poulidor υπήρξε ένας από τους
σημαντικότερους ποδηλάτες της εποχής του παρά την… ατυχία του, η καριέρα του να
συμπέσει με εκείνη των Jacques Anquetil και Eddy Merckx.
Ο Raymond Poulidor γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του
1936, στην επαρχία Masbaraud – Merignat, από γονείς αγρότες. Από μικρός δούλεψε
στα χωράφια και αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο στα 14 του χρόνια για να
βοηθήσει την οικογένειά του.
Όμως ήταν η εποχή που το ποδήλατο γνώριζε μεγάλη ανάπτυξη στη
Γαλλία και, παρόλο που το χωριό ήταν μικρό, οι ποδηλατικοί αγώνες ήταν ένας από
τους τρόπους για να διασκεδάζουν οι ντόπιοι.
Το πρώτο του ποδήλατο του το έδωσε ένα τοπικό κατάστημα, ο
ιδιοκτήτης του οποίου πήγε τον Poulidor στους πρώτους του αγώνες, όταν ήταν
ακόμη 14 ετών.
Ο Poulidor δεν άργησε να ξεχωρίσει με τους χρόνους του και
σύντομα άρχισε να συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα με τα χρήματα που
κέρδιζε από τους αγώνες. Πήρε την αγωνιστική του άδεια στα 17 του χρόνια και
ήρθε έβδομος στον πρώτο του αγώνα, στο St. Mareil.
Η καθημερινή του εργασία στα χωράφια, του επέτρεπε να
προπονείται μόνο τα βράδια – ύστερα από 15 ώρες στα χωράφια…
Toν Poulidor ανακάλυψε για πρώτη φορά ένας άλλος γάλλος
ποδηλάτης, ο Bernard Gauthier, το 1959. Και ήταν εκείνος που τον έφερε σε επαφή
με την Mercier την εταιρεία με την οποία αγωνίστηκε ως το τέλος της καριέρας
του.
Poulidor
– Anquetil: δυο άσπονδοι φίλοι
Αν και μόνο δυο χρόνια μεγαλύτερός του, προτού ο Poulidor κάνει
τα πρώτα του βήματα στην αγωνιστική ποδηλασία, ο Anquetil είχε ήδη αγωνιστεί
στους Ολυμπιακούς του Ελσίνκι κερδίζοντας ένα μετάλλιο για τη Γαλλία αλλά και
το Grand Prix des Nations.
O ανταγωνισμός ανάμεσα στους δυο τους έχει μείνει στην ιστορία
της ποδηλασίας. Παρόλο που ήταν καλός στις αναβάσεις, ο Poulidor δεν μπορούσε
να κερδίσει τον Anquetil στο χρονόμετρο και εκεί ήταν που εκείνος του “έπαιρνε”
πάντα τη νίκη την τελευταία στιγμή.
Το στιλ του Poulidor ήταν περισσότερο επιθετικό, με πολλές
επιθέσεις ενώ ο Anquetil ήταν πιο “ψυχρός” και προσπαθούσε να κρατάει δυνάμεις
στα βουνά και να επιτίθεται στα χρονόμετρα, που ήξερε πως υπερτερούσε. Ο θερμός
χαρακτήρας του, η αγροτική καταγωγή του και το πιο “ανθρώπινο” πρόσωπό του,
έκανε τον Poulidor τον αγαπημένο ποδηλάτης της Γαλλίας, σε αντίθεση με τον
Anquetil που ήταν πιο ψυχρός, πάντα φροντισμένος και περιποιημένος και πιο
επαγγελματίας.
Η φορά που ο Poulidor έφτασε πιο κοντά στο να κερδίσει τον Γύρο
Γαλλίας ήταν το 1965, όταν οι δυο τους ήταν ο ένας δίπλα στον άλλο, σε μια κούρσα
που έκοβε την ανάσα. Στο προτελευαίο ετάπ ήταν και οι δυο τόσο εξαντλημένοι
ώστε και οι δυο τερμάτισαν σχεδόν ημιλυπόθυμοι, με τον Poulidor να μη θυμάται
καν στιγμές από το ετάπ. Ο Anquetil “έσπασε” και ο Poulidor κέρδισε χρόνο αλλά
την επόμενη ημέρα, όταν έφτασαν στο Παρίσι, ο Anquetil κέρδισε με 55
δευτερόλεπτα διαφορά, χάρη στο χρονόμετρο της τελευταίας ημέρας.
Το συγκεκριμένο ετάπ παρακολούθησε στο δρόμο πάνω από μισό
εκατομμύριο θεατών, σύμφωνα με τα πρακτικά της αστυνομίας.
O “Poupou”
Το πρώτο του ψευδώνυμο ήταν
Pouli. Όμως όταν για πρώτη φορά η εφημερίδα L’ Humanite τον ανέφερε ως “Poupou”
ήταν αρκετό για να του μείνει και να γίνει αφορμή για διάφορα λογοπαίγνια όπως
το “Poupoularite”. Το Poupou προέρχεται από το γαλλικό poupee, που σημαίνει κούκλα
και συνήθως αναφέρεται στις πρώτες προσπάθειες ενός παιδιού να αρθρώσει τη
λέξη.
Του Poulidor ποτέ δεν του άρεσε
αυτό το παρατσούκλι αλλά ήταν αναγκασμένος να το αποδεχτεί μια που άρεσε σε
όλους τους υπόλοιπους!
Ο Poulidor ήταν απίστευτα
αγαπητός στους Γάλλους. Πάνω από 4.000 άρθρα είχαν γραφτεί γι’ αυτόν στις
γαλλικές εφημερίδες μόνο το 1974 και ίσως κανείς άλλος γάλλος ποδηλάτης δεν
είχε κερδίσει τις καρδιές των φιλάθλων όσο εκείνος.
Από τον Anquetil στον Merckx
Όταν η καριέρα του Anquetil
έφτασε στο τέλος της, ήταν η μεγάλη ευκαιρία για τον Poulidor να κερδίσει το
Γύρο Γαλλίας. Ή τουλάχιστον θα μπορούσε να είναι αν την ίδια εποχή δεν έκανε
την εμφάνισή του ο “κανίβαλος” ο γνωστός μας Eddy Merckx. Ο Poulidor δεν κατάφερε
ποτέ να τον κερδίσει παρόλο που προσπάθησε σκληρά.
Είναι ενδιαφέρον πως ο Poulidor
ήταν ο πρώτος αναβάτης στον οποίο έγινε τεστ για απαγορευμένες ουσίες στο
πλαίσιο του Γύρου Γαλλίας, το 1966. Όταν έφτασαν οι ελεγκτές, στο Μπορντό, για
το τεστ, η άφιξή τους είχε ήδη γίνει γνωστή και οι περισσότεροι αθλητές είχαν
φύγει από τα δωμάτιά τους. Έτσι βρήκαν διαθέσιμο μόνο τον Poulidor για έλεγχο.
Ήταν η αρχή μόλις των ελέγχων για απαγορευμένες ουσίες στο πλαίσιο του Γύρου
Γαλλίας και η αντίδραση των αθλητών ήταν χαρακτηριστική – καθώς, ως τότε, ο
καθένας χρησιμοποιούσε ό,τι μέσο μπορούσε για να… απαλύνει τον πόνο και να
ξεπεράσει την κούραση.
Το επόμενο κιόλας πρωί, στα μισά
της διαδρομής, οι ποδηλάτες κατέβηκαν από τα ποδήλατά τους και άρχισαν να
περπατούν, φωνάζοντας στο δρόμο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους ελέγχους. Η
αντίδρασή τους ήταν εξαιρετικά έντονη και επιθετική καθώς ακόμα δεν είχε
διαμορφωθεί το πλαίσιο των ελέγχων και είχαν ξαφνιαστεί. Φώναζαν μάλιστα
ιδιαιτέρως στον γιατρό του αγώνα λέγοντας πως σε εκείνον θα έπρεπε να γίνει
τεστ μήπως έπινε ή έπαιρνε καμιά ασπιρίνη για να κάνει τη δουλειά του πιο
εύκολη…
Οι αναβάτες κατέκριναν επίσης τον
Poulidor που δέχτηκε να υποβληθεί στο τεστ. Ο ίδιος αδιαφορούσε για τους
ελέγχους καθώς δεν είχε κάτι να κρύψει και αυτό δυσκόλεψε σημαντικά τις σχέσεις
του με τους συναθλητές του.
Τα βραβεία
Για την προσφορά του στην
ποδηλασία και στη χώρα, ο Poulidor δέχτηκε πολλά βραβεία από τη γαλλική
κυβέρνηση. Το 1973 ανακηρύχθηκε Ιππότης του Τάγματος της Τιμής ενώ το 2003, ο
Πρόεδρος Ζακ Σιράκ τον βράβευσε και πάλι για την προσφορά του. Μάλιστα, ένα
τριαντάφυλλο έχει πάρει το όνομά του στη Γαλλία ως έκφραση εκτίμησης καθώς ο
ίδιος ήταν λάτρης της κηπουρικής.
Στα χρόνια της καριέρας του
κατάφερε πολλές σημαντικές νίκες, εθνικά πρωταθλήματα και κέρδισε σπουδαίους
κλασικούς αγώνες. Το μόνο που δεν κατάφερε να πετύχει ήταν η νίκη ενός Γύρου
Γαλλίας, παρόλο που όλη του τη ζωή αγωνίστηκε γι’ αυτό. Και ίσως ήταν αυτός ο
άκαρπος αγώνας που έκανε τους Γάλλους να τον λατρέψουν. Παρόλα αυτά πήρε αρκετά
ετάπ στον Γύρο και τερμάτισε τρεις φορές στη 2η θέση και πέντε φορές στην 3η.
Στο Γύρο Ιταλίας δεν συμμετείχε
ποτέ αλλά κέρδισε τη Vuelta το 1964 και ήρθε 2ος το 1965 ενώ άλλες δύο χρονιές
τερμάτισε στην πρώτη δεκάδα.
Σταμάτησε την καριέρα του το 1977
με μια 6η θέση στο Paris – Nice.
Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του
τα πέρασε πάντα κοντά στο ποδήλατο, ως δημοσιογράφος, συνεργάτης του Γύρου
Γαλλίας, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων.
Πέθανε στις 13 Νοεμβρίου του
2019, σε ηλικία 83 ετών, ύστερα από παραμονή σχεδόν ενός μηνός στο νοσοκομείο.
Η είδηση του θανάτου του ήταν
πρώτο θέμα στα γαλλικά μέσα καθώς για τους Γάλλους ήταν ένας εθνικός ήρωας και
ίσως ο πιο αγαπητός τους ποδηλάτης.