30 Ιανουαρίου 2020

ΠΟ.ΛΕ.Β ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ 2020


Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος θα γιορτάσουμε την καινούργια χρονιά 
στον ΒΑΚΟΛΑ - Φορμίωνος 184, Βύρωνας 162 31 ΤΗΛ 21 0766 3556
ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ 7 ΦΕΒΡΟΥΆΡΙΟΥ 2020 στις 8,30 μμ.

σας περιμένουμε να κάνουμε την 
Ανασκόπηση του 2019, αποτελέσματα  συμμετοχών μας στους αγώνες της ΠΕΠΑ,
Σχεδιασμό για την συμμετοχή των μελών στους αγώνες του 2020 
και προτάσεις για εκδρομές και λοιπές εκδηλώσεις για την νέα χρονιά.

τηλ επικ.:6943000313.

13 Ιανουαρίου 2020

Π.Ε.Π.Α.Αγωνιστικό πρόγραμμα 2020.



Μια νέα χρονιά αρχίζει με νέους στόχους,νέους αγώνες ,όπως Σιρκουι,Χρονόμετρα,Αναβάσεις,Αγώνες αντοχής και αγώνες πρόκρισης.
Κανένας δεν μένει παραπονεμένος,όλοι έχουν την δυνατότητα πρόκρισης για το μεγάλο event την "Σπαρτακιάδα".΄
Το μεγάλο "μυστικό" είναι ότι ετοιμάζεται κάτι πολύ καλό και αυτή την στιγμή δεν μπορώ να αποκαλύψω κάτι.

Προς το παρόν δειτε το
ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ 2020




02 Ιανουαρίου 2020

2020 νεο Ετος



Ένας χρόνος με Ολυμπιακούς Αγώνες είναι πάντα ένα χρονικό ορόσημο για τον Αθλητισμό.
Φέτος ευχόμαστε σε όλη την αθλητική κοινότητα Υγεία,καλές επιτυχίες και ιδιαίτερα στους Ποδηλάτες μας που φέτος θα προσπαθήσουν για το καλύτερο.

Πολυχρόνης Τζωρτζάκης-(ΤΑΛΩΣ ΧΑΝΙΩΝ)

Λιβανος(Πίστα)-Βολικάκης(Πίστα)-Τζωρτζάκης(Δρομου_αντοχής).

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

15 Νοεμβρίου 2019

Raymond Poulidor-R.I.P. 2019

ΠΗΓΗ :MBIKE

Γνωστός με το ψευδώνυμο “Poupou”, ο Raymond Poulidor υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ποδηλάτες της εποχής του παρά την… ατυχία του, η καριέρα του να συμπέσει με εκείνη των Jacques Anquetil και Eddy Merckx.

Ο Raymond Poulidor γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1936, στην επαρχία Masbaraud – Merignat, από γονείς αγρότες. Από μικρός δούλεψε στα χωράφια και αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο στα 14 του χρόνια για να βοηθήσει την οικογένειά του.
Όμως ήταν η εποχή που το ποδήλατο γνώριζε μεγάλη ανάπτυξη στη Γαλλία και, παρόλο που το χωριό ήταν μικρό, οι ποδηλατικοί αγώνες ήταν ένας από τους τρόπους για να διασκεδάζουν οι ντόπιοι.
Το πρώτο του ποδήλατο του το έδωσε ένα τοπικό κατάστημα, ο ιδιοκτήτης του οποίου πήγε τον Poulidor στους πρώτους του αγώνες, όταν ήταν ακόμη 14 ετών.
Ο Poulidor δεν άργησε να ξεχωρίσει με τους χρόνους του και σύντομα άρχισε να συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα με τα χρήματα που κέρδιζε από τους αγώνες. Πήρε την αγωνιστική του άδεια στα 17 του χρόνια και ήρθε έβδομος στον πρώτο του αγώνα, στο St. Mareil.
Η καθημερινή του εργασία στα χωράφια, του επέτρεπε να προπονείται μόνο τα βράδια – ύστερα από 15 ώρες στα χωράφια…
Toν Poulidor ανακάλυψε για πρώτη φορά ένας άλλος γάλλος ποδηλάτης, ο Bernard Gauthier, το 1959. Και ήταν εκείνος που τον έφερε σε επαφή με την Mercier την εταιρεία με την οποία αγωνίστηκε ως το τέλος της καριέρας του.
Poulidor – Anquetil: δυο άσπονδοι φίλοι
Αν και μόνο δυο χρόνια μεγαλύτερός του, προτού ο Poulidor κάνει τα πρώτα του βήματα στην αγωνιστική ποδηλασία, ο Anquetil είχε ήδη αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς του Ελσίνκι κερδίζοντας ένα μετάλλιο για τη Γαλλία αλλά και το Grand Prix des Nations.
O ανταγωνισμός ανάμεσα στους δυο τους έχει μείνει στην ιστορία της ποδηλασίας. Παρόλο που ήταν καλός στις αναβάσεις, ο Poulidor δεν μπορούσε να κερδίσει τον Anquetil στο χρονόμετρο και εκεί ήταν που εκείνος του “έπαιρνε” πάντα τη νίκη την τελευταία στιγμή.
Το στιλ του Poulidor ήταν περισσότερο επιθετικό, με πολλές επιθέσεις ενώ ο Anquetil ήταν πιο “ψυχρός” και προσπαθούσε να κρατάει δυνάμεις στα βουνά και να επιτίθεται στα χρονόμετρα, που ήξερε πως υπερτερούσε. Ο θερμός χαρακτήρας του, η αγροτική καταγωγή του και το πιο “ανθρώπινο” πρόσωπό του, έκανε τον Poulidor τον αγαπημένο ποδηλάτης της Γαλλίας, σε αντίθεση με τον Anquetil που ήταν πιο ψυχρός, πάντα φροντισμένος και περιποιημένος και πιο επαγγελματίας.
Η φορά που ο Poulidor έφτασε πιο κοντά στο να κερδίσει τον Γύρο Γαλλίας ήταν το 1965, όταν οι δυο τους ήταν ο ένας δίπλα στον άλλο, σε μια κούρσα που έκοβε την ανάσα. Στο προτελευαίο ετάπ ήταν και οι δυο τόσο εξαντλημένοι ώστε και οι δυο τερμάτισαν σχεδόν ημιλυπόθυμοι, με τον Poulidor να μη θυμάται καν στιγμές από το ετάπ. Ο Anquetil “έσπασε” και ο Poulidor κέρδισε χρόνο αλλά την επόμενη ημέρα, όταν έφτασαν στο Παρίσι, ο Anquetil κέρδισε με 55 δευτερόλεπτα διαφορά, χάρη στο χρονόμετρο της τελευταίας ημέρας.
Το συγκεκριμένο ετάπ παρακολούθησε στο δρόμο πάνω από μισό εκατομμύριο θεατών, σύμφωνα με τα πρακτικά της αστυνομίας.




O “Poupou”

Το πρώτο του ψευδώνυμο ήταν Pouli. Όμως όταν για πρώτη φορά η εφημερίδα L’ Humanite τον ανέφερε ως “Poupou” ήταν αρκετό για να του μείνει και να γίνει αφορμή για διάφορα λογοπαίγνια όπως το “Poupoularite”. Το Poupou προέρχεται από το γαλλικό poupee, που σημαίνει κούκλα και συνήθως αναφέρεται στις πρώτες προσπάθειες ενός παιδιού να αρθρώσει τη λέξη.
Του Poulidor ποτέ δεν του άρεσε αυτό το παρατσούκλι αλλά ήταν αναγκασμένος να το αποδεχτεί μια που άρεσε σε όλους τους υπόλοιπους!
Ο Poulidor ήταν απίστευτα αγαπητός στους Γάλλους. Πάνω από 4.000 άρθρα είχαν γραφτεί γι’ αυτόν στις γαλλικές εφημερίδες μόνο το 1974 και ίσως κανείς άλλος γάλλος ποδηλάτης δεν είχε κερδίσει τις καρδιές των φιλάθλων όσο εκείνος.

Από τον Anquetil στον Merckx

Όταν η καριέρα του Anquetil έφτασε στο τέλος της, ήταν η μεγάλη ευκαιρία για τον Poulidor να κερδίσει το Γύρο Γαλλίας. Ή τουλάχιστον θα μπορούσε να είναι αν την ίδια εποχή δεν έκανε την εμφάνισή του ο “κανίβαλος” ο γνωστός μας Eddy Merckx. Ο Poulidor δεν κατάφερε ποτέ να τον κερδίσει παρόλο που προσπάθησε σκληρά.
Είναι ενδιαφέρον πως ο Poulidor ήταν ο πρώτος αναβάτης στον οποίο έγινε τεστ για απαγορευμένες ουσίες στο πλαίσιο του Γύρου Γαλλίας, το 1966. Όταν έφτασαν οι ελεγκτές, στο Μπορντό, για το τεστ, η άφιξή τους είχε ήδη γίνει γνωστή και οι περισσότεροι αθλητές είχαν φύγει από τα δωμάτιά τους. Έτσι βρήκαν διαθέσιμο μόνο τον Poulidor για έλεγχο. Ήταν η αρχή μόλις των ελέγχων για απαγορευμένες ουσίες στο πλαίσιο του Γύρου Γαλλίας και η αντίδραση των αθλητών ήταν χαρακτηριστική – καθώς, ως τότε, ο καθένας χρησιμοποιούσε ό,τι μέσο μπορούσε για να… απαλύνει τον πόνο και να ξεπεράσει την κούραση.
Το επόμενο κιόλας πρωί, στα μισά της διαδρομής, οι ποδηλάτες κατέβηκαν από τα ποδήλατά τους και άρχισαν να περπατούν, φωνάζοντας στο δρόμο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους ελέγχους. Η αντίδρασή τους ήταν εξαιρετικά έντονη και επιθετική καθώς ακόμα δεν είχε διαμορφωθεί το πλαίσιο των ελέγχων και είχαν ξαφνιαστεί. Φώναζαν μάλιστα ιδιαιτέρως στον γιατρό του αγώνα λέγοντας πως σε εκείνον θα έπρεπε να γίνει τεστ μήπως έπινε ή έπαιρνε καμιά ασπιρίνη για να κάνει τη δουλειά του πιο εύκολη…
Οι αναβάτες κατέκριναν επίσης τον Poulidor που δέχτηκε να υποβληθεί στο τεστ. Ο ίδιος αδιαφορούσε για τους ελέγχους καθώς δεν είχε κάτι να κρύψει και αυτό δυσκόλεψε σημαντικά τις σχέσεις του με τους συναθλητές του.


Τα βραβεία

Για την προσφορά του στην ποδηλασία και στη χώρα, ο Poulidor δέχτηκε πολλά βραβεία από τη γαλλική κυβέρνηση. Το 1973 ανακηρύχθηκε Ιππότης του Τάγματος της Τιμής ενώ το 2003, ο Πρόεδρος Ζακ Σιράκ τον βράβευσε και πάλι για την προσφορά του. Μάλιστα, ένα τριαντάφυλλο έχει πάρει το όνομά του στη Γαλλία ως έκφραση εκτίμησης καθώς ο ίδιος ήταν λάτρης της κηπουρικής.
Στα χρόνια της καριέρας του κατάφερε πολλές σημαντικές νίκες, εθνικά πρωταθλήματα και κέρδισε σπουδαίους κλασικούς αγώνες. Το μόνο που δεν κατάφερε να πετύχει ήταν η νίκη ενός Γύρου Γαλλίας, παρόλο που όλη του τη ζωή αγωνίστηκε γι’ αυτό. Και ίσως ήταν αυτός ο άκαρπος αγώνας που έκανε τους Γάλλους να τον λατρέψουν. Παρόλα αυτά πήρε αρκετά ετάπ στον Γύρο και τερμάτισε τρεις φορές στη 2η θέση και πέντε φορές στην 3η.
Στο Γύρο Ιταλίας δεν συμμετείχε ποτέ αλλά κέρδισε τη Vuelta το 1964 και ήρθε 2ος το 1965 ενώ άλλες δύο χρονιές τερμάτισε στην πρώτη δεκάδα.
Σταμάτησε την καριέρα του το 1977 με μια 6η θέση στο Paris – Nice.
Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του τα πέρασε πάντα κοντά στο ποδήλατο, ως δημοσιογράφος, συνεργάτης του Γύρου Γαλλίας, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων.
Πέθανε στις 13 Νοεμβρίου του 2019, σε ηλικία 83 ετών, ύστερα από παραμονή σχεδόν ενός μηνός στο νοσοκομείο.
Η είδηση του θανάτου του ήταν πρώτο θέμα στα γαλλικά μέσα καθώς για τους Γάλλους ήταν ένας εθνικός ήρωας και ίσως ο πιο αγαπητός τους ποδηλάτης.


29 Οκτωβρίου 2019

Αθήνα -Δελφοί-Ποδηλατοδρομία 2020

Η διαδρομή με τον πιο συμβολικό χαρακτήρα,
με ιστορικό ενδιαφέρον ,η οποία περνά από Αρχαίους Οικισμούς
Ερυθρές,Πλαταιές, Λιβαδειά και καταλήγει στον Αρχαιολογικό χώρο των Δελφών,τριγυρίζει συνέχεια στο μυαλό μου.
Σκέφτομαι λοιπόν,ορμώμενος και την νοσταλγική διάθεση μερικών για αναβίωση των παλαιών Γύρων Αρχαιοτήτων που μετέπειτα εξελίχθηκε στον ποδηλατικό Γύρο Ελλάδος, να αναβιώσουμε την συγκεκριμένη διαδρομή.
Ας με συγχωρέσουν μερικοί, αλλά το προτείνω σαν μια βόλτα 165 χλμ που μπορεί να διοργανώνεται κάθε χρόνο την Άνοιξη-αρχές καλοκαιριού.

δείτε την διαδρομή ΕΔΏ


ΘΑ ΤΗΝ ΞΕΚΙΝΉΣΟΥΜΕ  ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΒ το 2020.

Η επιστροφή μπορεί να γίνει με εύκολη συγκοινωνία ή με την συνοδεία φίλων.
Επίσης είναι μια ωραία ευκαιρία για ένα γεμάτο σαββατοκύριακο με διανυκτέρευση και επίσκεψη στους αρχαιολογικούς χώρους.


24 Οκτωβρίου 2019

BREVETS greece ΓΙΑ ΤΟ 2020__ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ


Δημοσιεύτηκε το πρόγραμμα των φετινών ποδηλατοδιαδρομών του 2020.

περισσοτερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα brevets 2020


το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
01-03 200χλμ “Γη των Θρακών” – Αλεξανδρούπολη (Π.Α.Σ. Αλεξανδρούπολης)
25-03 200χλμ Αγία Λαύρα” – Κόρινθος (Bioracer Hellas)
04-04 300χλμ “Γουδί 1922” – Αθήνα (Λε.Μ.Α. Θέρμου)
12-04 24 ώρες 360+χλμ Fleche “Γιώργος Βίδος” – Αθήνα (BleCyclingClub)
02-05 200χλμ “Τα ψηλά βουνά” – Θέρμο (Λε.Μ.Α. Θέρμου)
03-05 200χλμ “Giro di Vermio” – Αλεξάνδρεια (Αθλητικός Σύλλογος Αλεξάνδρειας)
09-05 300χλμ “Έβρος καθέτως 300” – Αλεξανδρούπολη (Π.Α.Σ. Αλεξανδρούπολης)
09-05 200χλμ “Brevet Πηλίου”– Βόλος (Σύλλογος Δρομέων Υγείας Βόλου)
09-05 200χλμ “Γέφυρα: Αγρίνιο-Άρτα” – Αγρίνιο (Γ.Π.Σ. Αγρινίου)
10-05 200χλμ “Έλα να κάνουμε Ουριαμάδες” – Χίος (Ποδηλάτες Χίου)
16-05 200χλμ “Δίρφυς” – Χαλκίδα (Α.Ο.  Αίολος)
23-05 200χλμ “Θεσσαλονίκης” – Θεσσαλονίκη (Π.Α.Σ. Θεσσαλονίκης)
23-05 200χλμ “Brevet Θήβας” – Θήβα (ΣΧΟΠ Θήβας)
23-05 200χλμ “Νάξος 2020” – Νάξος (Λε.Μ.Α. Θέρμου)
23-05 200χλμ “2ο Brevet  Ι.Π.Μεσολογγίου” – Μεσολόγγι (Σ.Φ.Π.Ι.Π.Μεσολογγίου)
07-06 200χλμ “Orestiada North Evros” – Ορεστιάδα (Keramitsis bikes)
13-06 400χλμ Κοσμάς” – Μέγαρα (Bioracer Hellas)
21-06 200χλμ “Delphi Brevet” – Δελφοί (Δελφικές Αμφικτυονίες)
05-09 200χλμ “Brevet Κως-Κάλυμνος” – Κως (Π.Ο. Κω)
19-09 200χλμ “September Forest Ride 200” – Αλεξανδρούπολη (Π.Α.Σ. Αλεξανδρούπολης)
26-09 200χλμ “Gravel Brevet” – Χαλκίδα (Α.Ο. Αίολος)
27-09 200χλμ “Στα μυστικά του Βάλτου” – Γιαννιτσά (Φυσιολατρικός Ορειβατικός Όμιλος Γιαννιτσών)
03-10 200χλμ “Κούκος” – Κούκος Πιερίας (Λε.Μ.Α. Θέρμου)
18-10 200χλμ “Γύρος Πάρνωνα” – Ναύπλιο (Α.Ο. Αίολος)
07-11 200χλμ “Βόρεια Εύβοια” – Χαλκίδα (Α.Ο. Αίολος)
Super Randonnees


23 Οκτωβρίου 2019

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ Νο 2


Παρακολουθώ το θέμα για πολλούς λόγους.
Όχι μόνο για την πρόταση που έχουμε εκφράσει από το blog,αλλά και μέσω της Π.Ε.Π.Α., να δημιουργηθούν ποδηλατόδρομοι, και δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας αφιερωμένοι αποκλειστικά σε ποδηλάτες, αλλά και για λόγους περιβαλλοντικούς.
Αν δείτε από τον Υμηττό πάνω από τις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ στην Αργυρούπολη, το πέρασμα του αστικού πολεοδομικού τμήματος είναι αρκετά στενό και με κάποιες παρεμβάσεις μπορεί να δημιουργήσει έναν δασο-διάδρομο πρασίνου(με τις κατάλληλες δενδροφυτεύσεις) που θα ξεκινάει από το νότιο τμήμα του βουνού και θα σβήνει μέσα στο Ελληνικό.
Αυτός ο δασο-διάδρομος θα είναι ένας πνεύμονας, ανεμοθραύστης, κλιματικό φίλτρο και θα έχει πολλαπλά οφέλη.Στην παρακάτω φωτό φαίνεται ένα τμήμα 1-1,5 χιλιομέτρου που χρειάζεται μια ανθρώπινη παρέμβαση στον αστικό ιστό,που με τις κατάλληλες παρεμβάσεις θα γίνει η ενοποίηση του Βουνού με την Θάλασσα.




Για καλή τύχη η περιοχή της Αργυρούπολης εχει χαμηλό συντελεστή δόμησης και βοηθάει σε αυτό το project.
Το τμήμα από τα Αστυνομικά (πανόραμα) (που έχει πληγεί από πυρκαγιές τα τελευταία 30 χρόνια με σκοπό τι άλλο? την οικοπεδοποίηση και το χτίσιμο)...μέχρι το Δημοτικό κολυμβητήριο Αργυρούπολης αν αναδασωθεί και με ήπια ανάπλαση βοηθήσουμε το περιβάλλον σε μια δεκαετία θα έχουμε πάνω από 30 % αύξηση στο πράσινο του Λεκανοπεδίου.
Βέβαια υπάρχουν ανάλογες μελέτες προς αναζήτηση κάθε ενδιαφερομένου.Εμείς απλά σαν σκεπτόμενοι πολίτες βάζουμε ένα λιθαράκι με την γνώμη μας , στην βοήθεια κατανόησης και επεξεργασίας των αιτημάτων πριν την λήψη αποφάσεων.

Ένα Άρθρο που βρήκα στην Καθημερινή εχει μια ενδιαφέρουσα ανάλυση...





Πηγή :ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Να γίνει σωστή αρχή με τα ψηλά κτίρια
ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ*
Για την ώρα η δημόσια συζήτηση γίνεται πάνω σε φωτορεαλιστικές απεικονίσεις και γι αυτό εξαντλείται σε όρους καλού ή κακού γούστου.
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
To Ελληνικό είναι το σημαντικότερο έργο ανάπλασης που γίνεται στην Αθήνα, από τον καιρό των Ολυμπιακών, επειδή εισάγει, εκ των πραγμάτων, νέα πρότυπα. Ο ιδιωτικός τομέας σχεδιάζει με όρους ανταποδοτικότητας, και το κράτος εγγυάται, ή όχι, την ποιότητα και την προσβασιμότητα του δημόσιου χώρου. Τα ολυμπιακά έργα, όσο εκτεταμένα και αν ήταν, δεν άλλαξαν σε κάτι τον τρόπο με τον οποίο επεμβαίνουμε στην πόλη: Απεναντίας, εξάντλησαν το προηγούμενο μοντέλο ανάπτυξης, εισάγοντας ακριβότερα υλικά και πιο προωθημένες κατασκευαστικές τεχνολογίες, αλλά ώς εκεί. Εξαίρεση, ίσως, ήταν η Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων, αλλά και αυτή απέκτησε, τελικά, αξία επειδή κατάφερνε να παρακάμπτει το σύστημα, αντί να το αλλάξει.



Για την ώρα η δημόσια συζήτηση γίνεται πάνω σε φωτορεαλιστικές απεικονίσεις και γι’ αυτό εξαντλείται σε όρους καλού ή κακού γούστου.

Έπειτα από πολλές καθυστερήσεις, το έργο στο Ελληνικό ξεκινάει, και έχουμε ήδη μια πρώτη εικόνα του τι μπορούμε να περιμένουμε στην πραγματικότητα. Δυστυχώς, και για το έργο και για την πόλη, η αρχή γίνεται με το καζίνο: Πρόκειται για το πιο «κλειστό» από όλα τα στοιχεία που συνθέτουν το νέο τοπίο του Ελληνικού, και αφήνει σοβαρές αμφιβολίες για την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του επενδυτή σε ένα τόσο σημαντικό, συνολικό σχέδιο. Το καζίνο αφενός δημιουργεί αμφιβολίες για τα νέα πρότυπα σχεδιασμού του δημόσιου χώρου, και αφετέρου δημιουργεί ένα κακό προηγούμενο για τα «ψηλά κτίρια», τα οποία θεωρώ ότι έχει ανάγκη η πόλη. Προς το παρόν, βέβαια, η δημόσια συζήτηση, μια και γίνεται πάνω σε φωτορεαλιστικές απεικονίσεις, εξαντλείται σε όρους καλού ή κακού γούστου, γρήγορα όμως θα φανούν και άλλα προβλήματα, δομικής φύσεως.
Ο πύργος του καζίνο, ο οποίος παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες στο κοινό και ξεσήκωσε αντιδράσεις τέτοιες ώστε να ελπίζω ότι θα προσλάβουν από τη Lamda καλό/ή αρχιτέκτονα για να τον σχεδιάσει, έχει, στο σχέδιο της μιας κοινοπραξίας μια αρχιτεκτονική καμπυλόμορφη, οπότε εμφανίστηκε ως «Καρυάτιδες». Στο σχέδιο της άλλης, φαίνεται κάτι πολύ πιο αφαιρετικό, αλλά επίσης, κάτι που κανείς δεν θυμάται δύο λεπτά αργότερα.

Oταν χτίστηκε το νέο τέρμιναλ στο Ελληνικό, το οποίο σήμερα είναι διατηρητέο, ο Eero Saarinen το είχε παρουσιάσει με όρους «ελληνικότητας»: Hταν το ίδιο, περίπου, κτίριο με το τέρμιναλ του αεροδρομίου Dulles στην Ουάσιγκτον, απλώς, επειδή η αρχιτεκτονική του ήταν δοκός επί στύλου και πελάτης το ελληνικό κράτος, ο αρχιτέκτονας το παρουσίασε ως «Παρθενώνα». Τη σχετική έρευνα έχει κάνει ο Κωσταντής Κίζης και υπάρχει σε βίντεο από το Ιδρυμα Μποδοσάκη.
Το επιχείρημα, για λόγους δημόσιας επικοινωνίας, είναι της ίδιας ποιότητας, η αρχιτεκτονική όμως όχι. Πελάτης, επίσης, αυτή τη φορά δεν είναι το κράτος, για να διαχειρίζεται το brand «Ελλάδα» ή «Αθήνα», αλλά ιδιώτης. Δεν παύει, όμως, λόγω θέσης, μεγέθους και σημασίας, να είναι δημόσιο κτίριο.
Θεωρώ πολύ σημαντικό να γίνει σωστή αρχή με τα ψηλά κτίρια στην Αθήνα: Έχουν πολλά πλεονεκτήματα ως προς την απελευθέρωση του εδάφους, και τη σχεδιασμένη βιωσιμότητα, εφόσον είναι μέρος συνολικότερου σχεδιασμού. Το καζίνο δεν είναι ένα καλό παράδειγμα. Ακόμα και αν είναι ιδιωτικό, πρέπει τέτοιο κτίριο να υπόκειται σε κάποιου είδους δημόσιο έλεγχο. Θα φέρει κι άλλα, και δεν πρέπει να έχει δημιουργηθεί τόσο κακό προηγούμενο.
Τελικά, το στοίχημα του Ελληνικού είναι η ισορροπία ανάμεσα στο δομημένο και στο αδόμητο περιβάλλον στην Αθήνα, συνολικότερα και τα δύο, όμως, εξίσου, ως αποτελέσματα σχεδιασμού. Αυτό, μέχρι στιγμής, δεν φαίνεται προς τα πού κινείται, ούτε εάν έχει προοπτική υλοποίησης.
*Ο Σταύρος Μαρτίνος είναι αρχιτέκτονας.